Ο μέσος υπήκοος του Νεοελλαδέζικου κρατικού μορφώματος είναι πραγματικά μία μοναδική περίπτωση παγκοσμίως:
Είναι υπήκοος ενός κράτους που από το έτος ιδρύσεως του:
1) Ποτέ δεν ήταν οικονομικά ισχυρό. (Κάτι Σημιτικές σαχλαμάρες περί "ισχυρής Ελλάδας" έχουν σκάσει εδώ και μερικά χρόνια στα μούτρα μας με πάταγο).
2) Ποτέ δεν ήταν στρατιωτικά ισχυρό. Τουλάχιστον σε σχέση με τους γείτονες με τους οποίους συχνά - πυκνά πολεμούσε, ή σε σχέση με τους πάτρωνές του, που του πουλούσαν τον οπλισμό. Φυσικά, αν θέλεις να λες ότι είσαι στρατιωτικά ισχυρός, θα πρέπει να φτιάχνεις μόνος σου, αν όχι όλα, τουλάχιστον τα περισσότερα όπλα σου. Η πατρίδα της μητρός μου η Σουηδία έμαθε να φτιάχνει πολεμικά αεροπλάνα για διατηρήσει την (πλέον κατ' όνομα μόνο) ουδετερότητα της. Πώς να το κάνουμε δηλαδή. Για να φτιάξεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά και το να έχεις το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη απλά δε γίνεται. Τουλάχιστον όχι σε αυτό το σύμπαν. Δε ξέρω τι παίζεται σε άλλα παράλληλα σύμπαντα.
3) Ποτέ δεν ήταν πολιτικά ισχυρό. Πάντα έδιναν το ρυθμό οι πρωτεύοντες ή δευτερεύοντες πάτρωνες της. Πρωτεύοντες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ και οι δευτερεύοντες όπως η Γαλλία, η τσαρική Ρωσία, ή η σημερινή Μερκελική Γερμανία με έμβλημα ξεχειλωμένη μπλε κυλόττα με 12 κίτρινα πεντάκτινα αστέρια.
Παραδείγματα; Να, μερικά
εδώ.
Από την άλλη όμως...
Από την άλλη όμως, ο Νεοελλαδέζιος υπήκοος μιλά την εξέλιξη της γλώσσας κάποιων ανθρώπων που επηρέασαν καίρια, κυρίως πολιτιστικά και λιγότερο μέσω στρατιωτικών κατακτήσεων, αυτό που σήμερα λέμε "Δυτικό κόσμο" και στον οποίο τουλάχιστον τύποις, ανήκει και η Κληρονομοκρατική Δημοκρατία της Νεοελλαδεζίας.
Και αναφωνεί o Νεοελλαδέζιος ως άλλος Σπύρος Παπαδόπουλος στους "Απαράδεκτους", "Τι έγινε ρε παιδιά; (Τόσο για τον μπούτσο είμαστε; Γιατί;)".
Διότι αν είσαι π.χ. Κροάτης ή Βούλγαρος ή Εσθονός, ή Λετονός, ή Ούγγρος του μετά το 1919 Ουγγρικού κράτους, τα σημεία 1,2, και 3 ισχύουν πλήρως. Αν είσαι Σουηδός ή άλλος Υπερβόρειος σήμερα, είσαι υπήκοος οικονομικώς ισχυρού κράτους αλλά όχι ισχυρού στρατιωτικά ή πολιτικά.
Κληρονομιά αντίστοιχη της αρχαίας Ελλάδας δεν έχει κανείς από τους ανωτέρω. Οι Κροάτες ας πούμε έχουν να παρουσιάσουν σαν προσφορά στον παγκόσμιο πολιτισμό και επιστήμες τη... γραβάτα.
Αυτό.
Οπότε μετά κάνεις τα κουμάντα σου άνευ άλλης σκέψεως. Είμαστε μικρή χώρα, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε.
Ο Νεοελλαδέζιος όμως;
Ο Νεοελλαδέζιος ενοχλείται σφόδρα που ζει μεν σε μια χώρα που είναι "γιατονμπούτσο", παρ' όλο που σαν οικόπεδο είναι πρώτης ποιότητος (κουνάει λίγο, αλλά δε βαριέσαι) ενώ κάποιοι παλιοί που λαλούσαν την ίδια γλώσσα, χαίρουν παγκοσμίας εκτίμησης, αλλά και ζήλιας.
Οπότε κοκομπλόκο νεοελλανταίζ. Τουλάχιστον στην πλειονότητα όσων είναι χαμηλής ή μέσης πνευματικής ιπποδύναμης.
Και ψάχνουν λύση...
Δύο είναι οι λύσεις:
1) Βάζεις τον κώλο σου κάτω και προκόβεις. Εναντία στις συνθήκες που είναι δύσκολες. Ενάντια στους πάτρωνές σου. Ενάντια σε κάθε δυσκολία.
- Ναι ρε μάστορα, αλλά είναι άδικο (μπουά...) είναι δύσκολο, δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτόν τον ΓκόΖμο (ξαναμπουά...).
- Όχι τέκνον μου δικαιοσύνη ΔΕΝ υπάρχει. Η "δικαιοσύνη" όπως και το σύνολο των θρησκειών είναι ανθρώπινες επινοήσεις με δύο στόχους: Την ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ των μελών της αγέλης του αγριότερου θηρίου στον πλανήτη, του άνω θρώσκοντα άτριχου χιμπατζή και την διαφύλαξη της εξουσίας των πιο καπάτσων χιμπατζήδωνε που έπιασαν τα πόστα - κομπόστα. Το μόνο που υπάρχει είναι οι νόμοι που διέπουν το σύμπαν μέσα στο οποίο κινούμαστε. Ή τα δίνεις όλα και νικάς ενάντια σε όλους και όλα, ή χάνεις αλλά έχεις την ικανοποίηση ότι τα έδωσες ΟΛΑ μα ΟΛΑ, ή πέφτεις στα τέσσερα όπως κάνει το Χέλλας τώρα.
Κάμε τα κουμάντα σου.
2) Η εύκολη λύση. Η λύση που προκρίνει η φύση. Η οικονομική. Το νερό που τσουλά στην κατηφόρα. Η ήσων προσπάθεια. Γίνεσαι ο λεγόμενος Ελληναράς. Λιακόπουλος και λοιποί Ελλαδέμποροι στην βιβλιοθήκη, μαγκιά κλανιά και οπίσθια φιλιστρίνιον και αναμένεις να σε προσκυνήσουν οι βάρβαροι δια την μεγάλην (δανεικήν) Σου δόξα. Βλέπετε οι Λιακόπουλοι δεν εμφανίστηκαν λόγω κάποιας συνωμοσίας των Μασόνων - Ιλουμινάτι - Ερπερτόμορφων εξωγήινων. Η ανάγκη του κοινού για Λιακόπουλους προϋπήρχε. Απλά η εμφάνιση (της ακόμα άνευ αδείας) ιδιωτικής τηλεόρασης με τα πλείστα κανάλια τηλεμάρκετινγκ προώθησε τη σαβούρα στο σαν έτοιμο από καιρό, σαν γκαυλωμένο, διψών κοινό.
Φυσικά, το εκπαιδευτικό μας σύστημα που δεν προάγει την ελεύθερη και κριτική σκέψη, βοηθά στην αύξηση της πληθυσμιακής ομάδας τους φράπου. Δέστε
εδώ και κλάψτε.
Περιττό να πω βέβαια, ότι κρίνοντας εκ του αποτελέσματος η λύση (1) έχει πάει για βρούβες.
Και έτσι σήμερα, σε μία εποχή επιμένουσας οικονομικής κρίσης, με παγκόσμιους οικονομικούς πολέμους αλλά και θερμούς περιφερειακούς (
κλαξ,
κλουξ), εν αναμονή του ήμι-αναπόφευκτου μεγάλου θερμού πολέμου με σοβαρούς πλέον παίκτες, η Ελλάς είναι πεσμένη στα 4, υπομένοντας τη λεηλασία της και την μετατροπή της σε θέρετρο τύπου Νήσων Μαλδίβων και έτσι με κατοίκους γκαρσόνια των € 250. Ευρωμαλδίβιοι οι Χέλληνες. Για Ευρωκινέζοι, δλδ. για ευρωπαϊκές χώρες παραγωγής φτηνών αγαθών, προορίζονται οι του πρώην ανατολικού μπλοκ.
Έτσι, ο Σαμαρεύς ζητά να μείνει μέχρι το 2016 για να σώσει τη χώρα μέχρι τέλους πεσμένος στα 4, ήτοι να τη στείλει στον τάφο (αλλιώς Βαλχάαλα. - υπερβόρειος ευφημισμός).
Από την άλλη ο Αλέξης υπόσχεται... διάφορα για να πράξει αυτά που του είπαν συνοδεία του Μπαρουφάκη στο Austin του Τέξας οι αμερικάνοι του ΔΝΤ. ( Η δήλωση στελέχους του Σύριζα ότι θα πληρώσουμε το ΔΝΤ και θα διαπραγματευτούμε με τους Ευρωπαίους μόνο τυχαία δεν είναι).
Δεν περιμένω στα σοβαρά ο Σύριζας να κάνει μαγκιές τύπου Αργεντινής δηλώνοντας μονομερώς παύση ή προσωρινή αναστολή των πληρωμών των τοκοχρεολυσίων, ή να επαναφέρει τον Φοίνικα του Καποδίστρια, τη Δραχμή, το γρόσι ή τα πιάστρα μπας και σωθεί η χώρα. Μόνο αισθητική αναβάθμιση περιμένω με την απομάκρυνση των φασιστών Μπουμπουκοβοθριδοφαηλοπλεύρηδων & ΣΙΑ.
Το τι από τα δύο θα κάτσει, παίζεται σε έναν ενδιαφέροντα ποδοσφαιρικό αγώνα. Η απόσταση του πιτσαδώρου από την νίκη είναι 20 Samsonite. (Υπερβόρεια μονάδα μέτρησης του χωροχρόνου).
Ίδωμεν.
Η χώρα είναι ατυχώς, σε τροχιά προς τον τάφο (
κλαξ).
Ο μόνος τρόπος να γλιτώσει, αφού δεν υπάρχει ηγεσία που θα διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες σωτηρίας με τσαμπουκά, είναι η κατάρρευση του τρέχοντος οικονομικού συστήματος με μέγα-κραχ που θα κάνει το 2008 να μοιάζει με πικ νικ, συνοδεία του τρίτου παγκόσμιου πολέμου ή όχι.
Ξαναΐδωμεν.
