Κοσμικόν Εθνόσημον.

Βρίσκω την Θεσσαλονίκην συμπαθητικήν πόλιν, όχι διότι είναι «ερωτική» και άλλα τέτοια χαζά που λέγονται από λιγούρηδες εν έτει 2009, αλλά διότι έχει πολύ ανθρωπινότερο μέγεθος από την Βοθροαθήνα. (Το «Κωλαθήνα» το βρίσκω ευφημισμό). Όπως και να έχει και στις δύο περιπτώσεις εμποδίζει την (Μ)ΠΑΟΚΑΡΑ να πάρει πρωτάθλημα και αυτό δεν είναι σωστό και το παραδέχομαι, αν και ΑΕΚτζής.

Βέβαια, το δυστύχημα είναι ότι όλες οι Ελληνικές πόλεις προσπαθούν να γίνουν «μικρές Αθήνες», οπότε η συνολική βοθροποίηση της Ελλάδας είναι τόσο σίγουρη όσο ο θάνατος.

Στην Θεσσαλονίκη κατοικοεδρεύουν τιτάνες του πνεύματος και της διανόησης, όπως ο αγαπημένος μου ιερωμένος, η Ανθιμάουα με τ’ όνομα. Πρόσφατα σήκωσε το Ιερόν +Καλάcνικωφ+ της οργής, με κάποια αφορμή που δεν ενθυμούμαι τώρα και εκεί που μασαμπούκωνα μπογάτσα Σερρών με κρέμα, από τας Σέρρας, ορίτζιναλ μέσα από το τάπερ, αναφώνησε:

«Θέλουν να βγάλουν τον ΣΤΑΥΡΟΝ από την σημαία μας!»

Βέβαια, αυτό δεν θα γίνει ποτέ, όσο οι επί της ταυτότητας «Χ.Ο.» της πλάκας αποτελούν την πλειονότητα του κράτους, αλλά σκέφτηκα (η μπογάτσα τρέφει την φαιάν ουσίαν), γιατί ντε και σώνει να έχουμε στο εθνόσημο τον σταυρό;

Δείχνει κάτι προς τους κουτόφραγκους αυτό; Τίποτε άλλο εκτός από το ότι είμεθα θρήσκοι, όχι. Βέβαια και οι Σκανδιναβοί έχουν τον σταυρό στις σημαίες και τα εθνόσημά τους, για να τα βλέπουν οι κουτόσλαβοι και οι χαζοιάπωνες, αλλά αυτοί ήταν θρήσκοι παλιά. Τώρα που είναι οτιδήποτε άλλο, από άθεοι μέχρι νιου έητζ και φρεσκομουσουλμάνοι, βαριούνται να τα αλλάξουν. Η δύναμη της συνήθειας.

Θα πρότεινα κάποιο εθνόσημο που θα είναι συμβολικό των ιδιοτήτων που θα θέλαμε να προβάλλουμε, ούτε σταυροί, ούτε Αη- Γιώργηδες, ούτε Μεγαλέξαντροι, ούτε χλαμύδες, ούτε τα βυζιά της Αφροδίτης τα οποία τα έχω σε μεγάλη εκτίμηση. Κοιτάμε στο μέλλον με αισιοδοξία και τσαμπουκά.

Έτσι μπορεί οι Γάλλοι να έχουν σαν σύμβολο τον πετεινό, οι Γερμανοί τον αετό, οι Ρώσοι την αρκούδα, οι ΗΠΑ τον λευκοκέφαλο αετό, οι Βρετανοί τον λέοντα, καθώς και άλλα κράτη όπως η Βουλγαρία και η Φινλανδία, όπου το μόνο μέρος που έχουν δει λιοντάρια είναι ο ζωολογικός κήπος.

Ιδού η πρότασή μου, που πιστεύω ότι θα είναι τζιτζί στο στήθος της φανέλας της εθνικής:


Σημειολογική ανάλυση:

Είμεθα ευφυείς και πολυμήχανοι ωσάν τον Οδυσσέα γι αυτό βάζουμε και τα ευφυή δελφίνια.

Τα δελφίνια είναι δυο, άρα είμαστε ενωμένοι.

Το ένα έχει τα χρώματα της θάλασσας, αλλά επειδή υπάρχει και η ηπειρωτική Ελλάδα, το άλλό έχει τα χρώματα του ήλιου και των καραφλών βουνών μας.

Ε, καλά, αν διαλέγουμε για σύμβολό μας δύο ψάρια, έστω και θηλαστικά πάει να πει ότι είμαστε θαλασσινοί και δεν έχουμε ρεκόρ πνιγμών κάθε χρόνο κλπ.

Ωραίο ε;

Ούτε εξαπτέρυγα, ούτε δωδεκάθεο, πιο κοσμικό δεν γίνεται. Στο κάτω - κάτω, όλος ο κόσμος την Ελλάδα την ξέρει για την προσφορά της σε μια εποχή που δεν ήταν χριστιανική και όχι για την θρησκοληψία ή την ευσέβεια της. (Και ποιος ξένος δίνει δεκάρα για το αν είμαστε θρήσκοι δλδ.)

Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, μάλλον ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ θα ήταν το καλύτερο κοσμικό εθνόσημο για την Ελλάδα. Μας εκφράζει καλύτερα.

Άκου ευφυείς και ενωμένοι…