O wad some Power the giftie gie us, to see oursels as ithers see us! (Η γνώμη των άλλων)

Χρόνια πριν, κυριολεκτικά αιώνες στην σημερινή εποχή της εξοντωτικής παγκοσμιοποιημένης ταχύτητας, είχε πέσει στην αντίληψή μου ένα ποίημα του Σκώτου Robert Burns (1759-1796).

Η κεντρική ιδέα του κειμένου συνοψίζεται στους στίχους στο τέλος που είναι μαρκαρισμένοι με πορτοκαλί χρώμα. (Σίγουρα η γλώσσα του 18ου αιώνα θα ζορίσει πολύ τους κατόχους Λόουερ Στρατηγάκη, αλλά αν δοκιμάσετε να το διαβάσετε με Σκωτζέζικη προφορά θα έχετε καλύτερα αποτελέσματα. Θα έχωνα τον cyrus που γουστάρει να μεταφράζει ποίηση να το μεταφράσει, αλλά είπα να σας βασανίσω λίγο καλύτερα).

To A Louse
On Seeing One On A Lady's Bonnet, At Church 1786

Ha! whaur ye gaun, ye crowlin ferlie?
Your impudence protects you sairly;
I canna say but ye strunt rarely,
Owre gauze and lace;
Tho', faith! I fear ye dine but sparely
On sic a place.

Ye ugly, creepin, blastit wonner,
Detested, shunn'd by saunt an' sinner,
How daur ye set your fit upon her-
Sae fine a lady?
Gae somewhere else and seek your dinner
On some poor body.

Swith! in some beggar's haffet squattle;
There ye may creep, and sprawl, and sprattle,
Wi' ither kindred, jumping cattle,
In shoals and nations;
Whaur horn nor bane ne'er daur unsettle
Your thick plantations.

Now haud you there, ye're out o' sight,
Below the fatt'rels, snug and tight;
Na, faith ye yet! ye'll no be right,
Till ye've got on it-
The verra tapmost, tow'rin height
O' Miss' bonnet.

My sooth! right bauld ye set your nose out,
As plump an' grey as ony groset:
O for some rank, mercurial rozet,
Or fell, red smeddum,
I'd gie you sic a hearty dose o't,
Wad dress your droddum.

I wad na been surpris'd to spy
You on an auld wife's flainen toy;
Or aiblins some bit dubbie boy,
On's wyliecoat;
But Miss' fine Lunardi! fye!
How daur ye do't?

O Jeany, dinna toss your head,
An' set your beauties a' abread!
Ye little ken what cursed speed
The blastie's makin:
Thae winks an' finger-ends, I dread,
Are notice takin.

O wad some Power the giftie gie us
To see oursels as ithers see us!
It wad frae mony a blunder free us,
An' foolish notion:
What airs in dress an' gait wad lea'e us,
An' ev'n devotion!

Σίγουρα έχει ενδιαφέρον να διαπιστώνει κανείς τι αντίκτυπο μπορεί να έχει η διαδικτυακή εικόνα κάποιου, σε άτομα που δεν τα έχει συναντήσει ποτέ. Αν έχει κανείς υπ' όψη του τι άποψη έχουν για το άτομό του διάφοροι εξωτερικοί παρατηρητές με διαφορετικά επίπεδα σπουδών ευφυίας και πολιτικών / κοινωνικών απόψεων, οπωσδήποτε μπορεί να φτάσει ευκολότερα στο "γνώθι σε αυτόν". (Όχι φυσικά υιοθετώντας άκριτα την άποψη των άλλων. αλλά χρησιμοποιώντας την σαν μπούσουλα).

Θυμάμαι την έκπληξη του θολοκουλτουριάρη λιανοπωλητή οπωροκηπευτικών Βρασίδα - Σιγισμούνδου Μπεχλιβανέα όταν κάποια τσουράπω νευρωτική κακογαμημένη γκιόσα του σφύριξε ότι είμαι ο θρυλικός Πέλσεμάννεν με τ' όνομα.

Κρατώντας αποσβολωμένος τα βλίτα σε απόσταση ασφαλείας 10 cm από την Απωανατολίτικη ηλεκτρονική ζυγαριά αναφώνησε:

"Τι;; Αυτός είναι ο διάσημος Πολσεμάννεν; Αποκλείεται! Ο Πόλσε είναι ένας σαν τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη ση ασπράκη με ξανθές κοτσίδες και γενειάδα, κράνος με κέρατα, ενώ στο δεξί του χέρι κρατάει το σφυρί του Θωρ! Δε σε πιστεύω!"

Ή κάποια από τα εκπληκτικής ευφυίας σχόλια σε χιουμοριστικά βίδεα μου στο YouTube, που λαμβάνω από ανεγκέφαλα λοβοτομημένα Λιακοκούραδα, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι, αν η ευγονική δεν είναι και τόσο κακή ιδέα τελικά.

Βίδεο με τίτλο "Οι Κένταυροι από τον Σείριο έρχονται..." έλαβε το παρακάτω σχόλιο σε άπταιστην αρχαιογκρηκλισκήν:

"ki egw gamaw_ apisteyta poly.kai to ixwr mou einai sta ypsh.isws epeidh eimai kai niw8w Ellinaras.opoios de to niw8ei as synexisei na ginetai pioni kai karagkiozhs,na ekfylizetai ,na pinei mayra kai na gamaei, an vrei, kamia vrwmiara ,ksypolhth me salvaria pou 8a nai tyfla.alla epeidh kai kapoioi ton patriwtismo ton lene fasismo,tou eyxomai na pantreytei mia alvanida kai na kanei to glenti sto xwrio ths sthn Alvania.xaxaxaxa".

Πράγματι, κάτι τέτοια με κάνουν να σκέφτομαι ότι βρίσκομαι στον σωστό δρόμο.

Αν άνθρωποι τους οποίους σιχαίνεσαι γι αυτά τα οποία πρεσβεύουν και εκπροσωπούν, σε επικροτούν πρέπει να δεις τι κάνεις λάθος.

Αντίθετα αν σε επικροτούν άνθρωποι που έχεις σε εκτίμηση τότε είσαι στον σωστό δρόμο.

Εσείς, θεωρείτε χρήσιμο το να γνωρίζει κανείς πώς τον βλέπουν οι άλλοι;