Ασύμμετρες λύσεις.

Πέτρος Γκριφινόπουλος Ελληνούτσος πλεμπίδας ψηφοφόρος

Έγραψα πρόσφατα στο φατσοβιβλίο, ότι ο Ελληνικός λαός είναι ΣΟΦΟΣ. Όπως όλοι οι λαοί άλλωστε. Αν δεν σκέφτεται με το στομάχι του, συμπεριφέρεται σαν οπαδός ποδοσφαιρικής ομάδας.

Αυτό φυσικά έχει συχνά σαν αποτέλεσμα να μην σκέφτεται καθαρά και να χάνει το δάσος, έχοντας την μάπα του κολλημένη στο δένδρο.

Έτσι βρίσκω απίστευτα αφελείς αυτούς που φωνάζουν «Εκλογές!!!» περιμένοντας ότι με την πτώση του Γεωργάκι και την άνοδο συμμαθητή Ανδωνάκη, θα επανακτήσουν τα χαμένα τους επιδόματα, ή δεν θα βγουν στην εφεδρεία, ή θα βρουν δουλειά, ή θα πάρει πρωτάθλημα η ΑΕΚ κλπ. (Το τελευταίο θα γίνει όταν έρθουν οι ΕΛ από τον Σείριο).

Η χώρα έχει δεθεί χειροπόδαρα για τα επόμενα 10 – 20 χρόνια, χοροπηδούντων και χορoστατούντων των παρατάξεων και των δύο συμμαθητών και ευτυχώς που ο Γεωργάκις έκανε το μπραφ με το ψευτοδημοψήφισμα, μπας και πάρει κανείς χαμπάρι ότι η ρότα της χώρας έχει κλειδώσει και δε πα να γίνει πρωθυπουργός και ο Βούδας. (Ή ο Κούδας).

Άλλωστε μην λησμονούμε, ότι εάν οι εκλογές ήταν πραγματικά επικίνδυνες για τις υπερεθνικές ελίτ θα ήταν παράνομες.

Και σαν να μην έφταναν αυτά, εξ αιτίας της κοινής αγροτικής πολιτικής και των επιδοτήσεων που έγιναν γαρδένιες στα σκυλάδικα, η ΕΕ δεν μας αφήνει πλέον ούτε ζάχαρη να παράγουμε. Πρέπει βλέπεις να αντιμετωπίζεται η ΕΕ σαν ενιαίο κράτος και τα ζαχαρότευτλα π.χ. να παράγονται σε συγκεκριμένες περιοχές και σε συγκεκριμένη ποσότητα.

‘Οπερ ΚΑΙ κερατάδες ΚΑΙ δαρμένοι.

Οπότε βλέποντας το χειροπόδαρο δέσιμο της Ελλάδας χάριν της σωτηρίας της ευρωζώνης, ή πιθανώς της ευρωφούστας και των τιμίων διεθνών Σάυλοκ, αναρωτιέται κανείς μήπως θα έπρεπε να έχουμε κάνει κάποια πιο «ασύμμετρη» επιλογή.

Όπερ στα πελέ μας τα Ευρώ και η ΕΕ, γινόμαστε κάτι σαν Αλβανία του ’80, αλλά παίρνουμε τους κασμάδες και τουλάχιστον καλλιεργούμε την γη μας, ώστε να έχουμε βρε παιδί μου σχετική επάρκεια στα τρόφιμα.

Και θα μου πείτε; Μα η χλίδα μας; Τα Άει Παδ μας; Η κούρσα μας η 2.000;

Μα αυτά πάρα πολλοί Έλληνες της μεσαίας τάξης θα τα ξεχάσουν μέχρι και το 2050. Είτε με ευρώ είτε χωρίς, το 2007 και το επίπεδο κατανάλωσης και φουσκοχλίδας που υπήρχε τότε ΔΕΝ γυρνά.

Οπότε βουρ να φορέσουμε φουστανέλα και να φυτέψουμε παντζάρια και αγκινάρες στα εγκαταλειμμένα χωριά μας. Τέρμα οι πλαστικές μοντέλες, οι αστρολόγες και τα δεκάδες κανάλια στην τηλεόραση. Μόνο ΝΕΤ και κάνα δυο ιδιωτικά, που μπορούν να σταθούν μόνα τους χωρίς εργολάβους νταβατζήδες και θα δείχνουν Καραγκούνες και την μέθοδο κατασκευής του σωστού τσιγεροσαρμά.

Και αργότερα, σε κάποια χρόνια, ίσως καταφέρουμε να πιάσουμε το επίπεδο του 2007, αλλά με την αξία μας αυτή τη φορά.

Βέβαια, τώρα με την σύμβαση της 26ης Οκτωβρίου το ασύμμετρο τρένο λογικά πέταξ και πάει, αλλά δεν ξέρεις τι επιφυλάσσει το μέλλον.