Λαθρεμπόριο αναψυκτικών. (Θέλω να σου μιλήσω για την ισχυρή ΕΛΙΑ-δα).

Βλέποντας όλο αυτό το παρακμιακό σκηνικό που έχει στηθεί στην Ελλάδα του μνημονίου εκνευρίζομαι.

Εκνευρίζομαι πολύ.

Είμαι αρκετά εκνευρισμένος;

OXIΙΙΙΙ!!!

Χρειάζομαι πιο πολλή καφεΐνη για να γίνουν τα τα νεύρα μου τσατάλια. ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ!!!

Όμως, λεφτά για σπατάλες δεν περισσεύουν όπως παλιά, οπότε μπορώ να έχω και διαστήματα νηφαλιότητας αφού πίνω μόνο 12 νεσκαφέδες την ημέρα αντί 27. Λόγοι οικονομίας γαρ.

Και σκέφτομαι το παρελθόν.

Το ένδοξο παρελθόν.

Τις χρυσές εποχές.

Όχι τον Χρυσό Αιώνα του Περικλέους ρε μπουρδούμπα, το 2004 λέω με την ισχυρή Ελλάδα του Σημίτη και τους Ολυμπιακούς  (και ολίγον Καραμανλάρα). Ή την ισχυρή ΕΛΙΑ-δα για να θυμηθούμε το σχετικό καλαμπούρι του Μητσικώστα.

Χλίδα.

Τότε που γεμίσαμε μπετονένια τέρατα που τώρα ρημάζουν, αλλά το γαμημένο πέταλο του Μαλιακού ήταν ακόμα επαρχιακός δρόμος χωρίς διαχωριστική νησίδα. Ε- 65 τρομάρα μας. (Και υποτίθεται ότι όλη η ΠΑΘΕ έπρεπε να έχει γίνει αυτοκινητόδρομος μέχρι το 2004. Ακόμα περιμένουμε).

Τότε που περιμέναμε από τους ντοπαρισμένους αθληταράδες μας να μας γεμίσουν δόξα, τιμή και αμπελοφάσουλα. Τότε που ο μπαμπεύς μου αποκαλούσε τον Βασίλη Γαλούπη ανθέλληνα που συκοφαντεί τους υπερήρωές μας. (Τελικά ο Βασίλης Γαλούπης δικαιώθηκε με τα τσαρούχια του).

Τότε που πηγαίνοντας στο ΟΑΚΑ, παρασυρμένος από την γενικότερη γουάου – χλίδα, έδωσα 3 Έουρος δια χοτ δογ μικρότερο και από Κινέζικο πέος σε ηρεμία. (Ούτε καν σε στύση).

Κι άλλη χλίδα.

Και ήταν τίγκα στους Σουηδούς το ΟΑΚΑ εκείνο το πρωινό του Αυγούστου. Από 12χρονα μέχρι 85χρονους που παλιμπαιδίζοντας φορούσαν studentmössa, (πηλίκο των τελειόφοιτων του Σουηδικού λυκείου) που ήθελαν να δουν την “Κάρρο” την καραντοπαρισμένη επταθλήτρια. Εγώ ήθελα να δω και αυτήν και τον Κεντέρη που θα έτρεχε προκριματικούς τότε, αλλά… γλίστρησε με την μηχανή πάνω σε ένα παγωτό χωνάκι αφού έκλεισα τα εισιτήρια. Φτου.

Studentmössa

Και ήμουν μαζί τους στην εξέδρα όπου τραγουδούσαν:

“Καρολινη, Καρολίνη,/
αχ, μην ρίχνεις στα μαλλάκια σου/
τόση πολλή χλωρίνη”.

Πφφφ… οι ζηλιάρηδες. Είχανε λυσσάξει να λένε ότι είχαμε κάνει αυτή την καραχλιδάτη φιεστάρα με δανεικά από την ΕΕ.

Να όμως που οι τετράγωνοι Υπερβόρειοι είχαν δίκιο.

Μια φούσκα ήταν η ισχυρή ΕΛΙΑ-δα.

Μια φούσκα που έσκασε με το πρώτο αεράκι.

Ή για να το πούμε πιο παραστατικά, η ισχυρή ΕΛΙΑ-δα, ήταν μια γριάμπλω, χοντρή αντιλόπη που δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια της.

Και όταν έγινε το μπραφ και ήρθαν οι τίγρεις της κρισάρας του καπιταλισμού, ήταν η πρώτη που έγινε κεμπάμπ.

Τώρα, απλά περιμένει να την χωνέψουν και να βγει δια της φυσιολογικής οδού, μπας και αναστηθεί ωσάν πλατάνι ή μπαομπάμπ ξέρω ‘γω.

Και καμία παρηγοριά δεν είναι το γεγονός ότι η κρίση είναι διεθνής, ή ότι αν πέσουμε εμείς θα πέσει το μαϊμουευρώ.

Και τι έγινε δηλαδή;

Πέσει δεν πέσει, στην Ελλάδα οι βολεμένοι θα ξεβολευτούν και οι ξεβολεμένοι θα αντιμετωπίσουν ίσως και το φάσμα της πείνας. Ναι ή όχι; Μόνο οι καρακαβατζωμένοι ραντιέρηδες δεν θα χαμπαριάσουν.

Κοινό νόμισμα, χωρίς κοινή οικονομική πολιτική και κοινή κυβέρνηση ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ.

Οίτοι και να σωθεί τώρα το Ευρώ, θα φάει τα μούτρα του αργότερα, εκτός και αν η ΕΕ γίνει ομοσπονδιακό κράτος.

Τροφή για συνωμοσιολόγους;

Μήπως τελικά αυτή κρίση είναι μια πολύ βολική αφορμή για την ομοσπονδοποίηση της ΕΕ;

Μέχρι τότε, σε περιπτώσεις αφραγκίας, προτείνω την ενασχόληση με το λαθρεμπόριο αναψυκτικών.

Βλέπω μέλλον.