Αίμα, μόχθος, δάκρυα και ιδρώτας. (Blood, Toil, Tears and Sweat).

Ουίνστον Τσώρτσιλ, Σάκης Ρουβάς. «Αίμα, Μόχθος, Δάκρυα και Ιδρώτας». 

Λόγια μεγάλων ανδρών. Καλά, εντάξει, ο Ρουβάς παρέλειψε 
τον μόχθο γιατί έτρωγε «αγελαδίτσα» που φτιάχνει και μούσκουλα 
διότι έχει πρωτεΐνες.

Σε αυτή την τραγική εποχή που ζει η Ελλάδα, αλλά και πολλές άλλες χώρες, ανάμεσά τους και ένα μεγάλο τμήμα των κατοίκων των ΗΠΑ, νιώθω τσαντίλαν μεγάλην, περήφανην και καμαρωτήν, για τον τρόπο που διαχειρίζονται την κατάσταση οι κυβερνώντες αλλά και οι αντιπολιτευόμενοι. Από τον πολύ κόσμο είμαι λίγο πιο ικανοποιημένος δεδομένης και της πρότερης αποβλακώδους αποχαυνοειδούς νιρβανοκαταστάσεως που βρίσκονταν, ματώνοντας τους συλλογικούς του όρχεις με τσουγκράνα made in China, αγναντεύοντας τα μπάζα στο παρατημένο χωράφι του παππού.

Ας πάρουμε τους κυβερνώντες:

Ακολουθούν ένα καταστροφικό πρόγραμμα που θα βάλει ταφόπλακα στην Ελλάδα μια και καλή. Χρέος 124% (Το 2020 ή και 2024!) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ την ΜΠαναγίαμουμέσα. Ρωτήστε και τον περιπτερά της γειτονιάς σας, αν μπορεί να κρατήσει το περίπτερό του χρωστώντας το 124% του ετήσιου του τζίρου. Αφήστε δε που για να φτάσουμε την Βαλχάλα του 124%, πρέπει η αύξηση του ΑΕΠ να είναι 4,5% τον χρόνο από το 2014 και μετά.

Έλα Αλέκο πόσο;

Παπαριές καμαρωτές. Από εδώ.

Και βέβαια με την ανεργία ήδη στο 25% - 30% και την εγκληματικότητα σε αντίστοιχα για τέτοια ανεργία επίπεδα, αυτό που μπορεί να περιμένει κανείς είναι μία πλήρη κατάρρευση της κοινωνίας στο εγγύς μέλλον. Την μετατροπή της χώρας σε μία μπανανία χωρίς μπανάνες όπου οι διάφοροι μαφιόζοι θα κάνουν ό,τι θέλουν. Χώρια το πλιάτζικο που θα γίνει στους όποιους φυσικούς πόρους της χώρας από τους ξένους. Γνωστός ο μεταλλευτικός κώδιξ που ισχύει από την χούντα και δίνει στο Ελληνικό κράτος zero royalties (μηδέν δικαιώματα) ώστε να μην στεναχωρηθούν οι αλλοδαπές μεταλλευτικές εταιρίες. (Τόσο χρόνια άραγε, γιατί δεν άλλαξε; Έλα ντε. Ποντάρω να τον αλλάξει ο Χαϊκάλης. :-P).

Γενικά, μία κοινωνία μπορεί να αντέξει συγκεκριμένα επίπεδα, διαφθοράς, ανεργίας και εγκληματικότητας, πριν γίνει κάτι σαν την Σομαλία. Αυτά τα επίπεδα θα ξεπεραστούν στο εγγύς μέλλον, αν δεν αλλάξει η πορεία.

Πάμε στην αντιπολίτευση τώρα. Ο Τσιπρεύς πολιτεύεται λες και είναι ο Αντρέας 2.0 και υπόσχεται δημοισιοϋπαλληλίκια και επίπεδο ζωής του 2007. Ατυχώς το όποιο επίπεδο ζωής υπήρχε το 2007, θα επανέλθει, αν όλα πάνε καλά, με θυσίες και αγώνα σε κάποιες δεκαετίες και αν. Βλέπετε η κρίση του καπιταλισμού – καζίνο είναι παγκόσμια και δεν περιορίζεται μόνο στον ομφαλό του σύμπαντος. Αν δεν ανακάμψουν ΟΛΟΙ, η Ελλάδα δεν μπορεί να δει προκοπή.

Οι Καμμένοι Έλληνες και άλλοι μιλάνε για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και μετάλλων στον Ελληνικό χώρο. Εγώ θα τους πω «Μεταλλευτικός Κώδιξ» και Χαλκιδική τώρα. Όσο βοήθησαν τον μέσο Νιγηριανό τα πετρέλαια της χώρας του, τόσο θα βοηθήσουν και τον μέσο Έλληνα. Η Ελληνική κοινωνία είναι εξ ίσου διεφθαρμένη με την Νιγηριανή και ουδεμία σχέση έχει με αυτήν της Νορβηγίας και της Σκανδιναβίας γενικότερα. Ούτε καν Τσάβες έχει για να κάνει κοινωνικά παντοπωλεία με τις εισπράξεις του πετρελαίου.

Τι θα ήθελα λοιπόν;

Θα ήθελα έναν ηγέτη σαν τον Τσώρτσιλ που θα υποσχεθεί «Blood, toil, sweat and tears» μέχρι την τελική νίκη.

Θα ήθελα μία κοινωνία που θα συμπεριφερόταν σαν κυψέλη μελισσών με προσήλωση στον τελικό στόχο.

Θα ήθελα τους ραντιέρηδες που κονομάνε από τις φούσκες των τιμών των ακινήτων και άλλες φούσκες, να συμμετέχουν με την ίδια λύσσα όπως οι φτωχότεροι στον αγώνα, να ξαναστηθεί η παραγωγική βάση της χώρας, να την ψάξουμε σε καινοτόμες επιχειρήσεις, να στήσουμε ένα σωστό κοινωνικό κράτος για τα παιδιά, τους ηλικιωμένους και τους ανήμπορους.

Ζητάω πολλά; Μάλλον.

Ας πνίξω τον πόνο μου στον λόγο του Τσώρτσιλ λοιπόν.
(Για τους Άγγλους και τα συμφέροντα της Βρετανικής ελίτ καλός ήταν. Άλλο αν εμάς τους Έλληνες μας γάμησε. Δεν είμεθα Βρετανοί βαρονέτοι βλέπεις).

Βέβαια που ξέρεις; Μπορεί στο τέλος ο Ρουβάς να αποδειχθεί ο καταλύτης της ανάκαμψης. «Blood, αγελαδίτσα, sweat and tears».