Καθημερινής:
"...Ιατρικός διευθύνων σύμβουλος της έκθεσης είναι ο δρ Ρόι Γκλόβερ, επίτιμος καθηγητής Ανατομίας και Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Η «Κ» συνομίλησε με τον δρα Γκλόβερ και ένα από τα ερωτήματα που του έθεσε ήταν αν όντως πιστεύει και αυτός ότι το ανθρώπινο σώμα έχει μια δική του, εσωτερική ομορφιά. «Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι ένα εμφατικό “ναι”. Το ανθρώπινο σώμα είναι σύνθετο με έναν υπέροχο τρόπο και πανέμορφο με την απόλυτη έννοια της λέξης..."
(Κλουξ στην εικόνα για μετάβαση στην ιστοσελίδα της έκθεσης)
Ήτοι το ανωτέρω αποτέλεσμα εκδοράς Γραικού γκιαούρη υπό γενίτσαρου του Οθωμανικού στρατού, το οποίο κλωτσά μια μπάλα ποδοσφαίρου μάρκας le coq sportif, έχει "εσωτερική ομορφιά".
Αχέμ, μάλλον έχω διαφορετικά γούστα από τον δόκτορα.
Φυσικά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, ακόμα και η εσωτερική
ανατομία του ανθρώπινου σώματος μπορεί να εντχθεί σε ένα
έργο τέχνης, όπως το "Μάθημα ανατομίας του καθηγητή Τουλπ" (1632) του Ρέμπραντ που φαίνεται κάτω.
Σίγουρα το γεγονός ότι η έκθεση φιλοξενείται στην «Τεχνόπολη» του
Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 100 Γκάζι) δημιουργεί κάποιους
περίεργους συνειρμούς με την εικαστική τέχνη. Αλλά τούτο δω μοιάζει πιο πολύ με χασάπικο και δεν ξέρω αν θα ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για την δωρεά οργάνων, αφού η διοργάνωση γίνεται υπό την Αιγίδα του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων.
Ο χρόνος θα δείξει. Το έργο του Ρέμπραντ θεωρείται σήμερα αριστούργημα, σε 400 χρόνια δεν ξέρω τι θα θεωρούνται τα εκθέματα της έκθεσης "ΒODIES".
Yes, but is it art?
Και μια και μιλάμε για τέχνη θα ήθελα να αναφέρω ένα περιστατικό που με σημάδεψε όταν ήμουν μικρός. Φαντασθείτε ψυχικό τραύμα που έπαθα όταν σε ηλικία 10 ετών στο Malmö, είδα εκτεθειμένο ένα μπουκάλι από σπρέι τυλιγμένο με μπεζ μονωτική ταινία και από πίσω ένα νάυλον περιτύλιγμα που είχε τυπωμένο απάνω το σύνθημα "Αγοράζετε Σουηδικά αγγούρια". (Ναι το νάυλον ήταν περιτύλιγμα από αγγούρια). Το περιστατικό αυτό το άφησα σαν σχόλιο
σε ένα ενδιαφέρον ποστ της Πετρούλας περί τέχνης.
Δέστε και την άποψη του Φιλαλήθη επί του θέματος.
Α! Και πού 'στε άτριχα πιθήκια! Την Πέμπτη συμπληρώνονται 200 χρόνια από την γέννηση του θείου Κάρολου. Ποιου Κάρολου; Του Δαρβίνου ντε! Αναμείνατε ποστ επετειακόν. Τώρα πάω για μπανάνες!
Φυσικά και είναι τέχνη, εδώ στο λέει ολόκληρος επιστήμων μοριακής βιολογίας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝήστευε και μετανόει, έτσι όπως πας θα αμφισβητήσεις ακόμη και την "ομορφιά με την απόλυτη έννοια της λέξης" του κουφαριού του Βησσαρίωνα.
ΥΓ: είχα μια παρόμοια με τη δική σου ψυχική ανάταση, όταν είδα, σε δρόμο της Uppsala, φωτό του υποψηφίου του Folkpartiet νομίζω με κιτρινοκόκκινο αυτοκόλλητο "Svenska grisar är bra för Sverige" παρμένη από κρεατοσυσκευασία σουπερμάρκετ... αν αυτό δεν είναι τέχνη, τί είναι;
Έχω την εντύπωση πως η έκθεση BODIES (η οποία δεν είναι μοναδική στο είδος της, βλ. Body Worlds) λανσάρεται ως επιστημονικο-τεχνολογικο-εκπαιδευτική έκθεση παρά ως επίδειξη τέχνης. Οκ, σύμφωνα με το άρθρο της Καθημερινής, για το δρ. Γκλόβερ το ανθρώπινο σώμα διαθέτει εσωτερική ομορφιά. Από έναν καθηγητή ανατομίας & μοριακής βιολογίας δεν περιμένω ν'ακούσω: 'κόκκαλα & σάρκες; ίου, αηδία'! Ο τύπος είναι προφανώς ερωτευμένος με αυτό που κάνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τη γνώμη μου, τα εκθέματα BODIES δεν είναι έργα τέχνης αλλά έργα που αναδεικνύουν την εσωτερική δομή του ανθρωπίνου σώματος, χρησιμοποιώντας ως μέσο το ίδιο το σώμα, και τις κουλές μεθόδους επεξεργασίας με τις οποίες αυτά έχουν δημιουργηθεί. Συναρπαστικά όλα αυτά από άποψη ιατρικής επιστήμης και τεχνολογίας, αλλά η αρτ που κολλάει; Με αυτή τη λογική, τα σκίτσα ανατομίας του Ντα Βίντσι είναι και αυτά έργα τέχνης - που δεν είναι κατ'εμέ, διότι απλώς απεικονίζουν πολύπλοκα ανατομικά θαύματα (sic). Το 'απλώς' της προηγούμενης πρότασης γίνεται 'μα καλά, τι έπαιρνε ο τύπος;' αν εξετάσουμε τα σκίτσα υπό το πρίσμα της τεχνικής που απαιτείται για τη δημιουργία τους, αφού δείχνουν τις απίστευτες ικανότητες αντιγραφής/απεικόνισης του δημιουργού τους.
Όσο για τον πίνακα του Ρέμπραντ, δεν ξέρω αν δημιουργήθηκε κατά παραγγελία ή τον φιλοτέχνησε για την πλάκα του. Πολλοί πίνακες που δημιουργήθηκαν σε εποχές που οι φωτογραφικές μηχανές και οι κάμερες ήταν sci-fi, νομίζω πως είναι και πως δεν είναι έργα τέχνης. Είναι διότι εικαστικά ο ζωγράφος αποδίδει τη σκηνή/πορτραίτο μέσα από το προσωπικό του φίλτρο επεξεργασίας & τεχνικής (π.χ. στο συγκεκριμένο πίνακα οι σκούροι τόνοι των χρωμάτων, η απόδοση των χαρακτηριστικών των προσώπων, η σύνθεση της εικόνας, όλα φωνάζουν Ρέμπραντ). Από την άλλη, αν το έργο ανατέθηκε στο Ρέμπραντ από τον καθηγητή που παραδίδει μαθήματα ανατομίας, τότε ο πίνακας αποτελεί π.χ. διαφημιστικό ή εκπαιδευτικό υλικό περί ανατομίας. Είναι κουραστικό όμως να είμαστε τόσο υπεραναλυτικοί, γι'αυτό 400 χρόνια μετά επικεντρωνόμαστε στο αριστούργημα και όχι στην πρόθεση δημιουργίας.
Βέβαια, όταν το τεχνικό επίπεδο ενός έργου τέχνης δε μας τινάζει τα μυαλά στον αέρα (βλ. σπρέι+ταινία+νάυλον) τότε στους κοινούς θνητούς (εμού συμπεριλαμβανομένου) φαίνεται δυσκολοχώνευτο. Ακόμη χειρότερα, όταν το έκθεμα αναπνεέι τότε πολλοί χτυπάμε κόκκινο (βλ. π.χ. εδώ κι εδώ). Για μένα τα προβλήματα ξεκινούν όταν ο εκάστοτε καλλιτέχνης, με άλλοθι την τέχνη, παραβιάζει θύρες ηθικές και ζητά να νομιμοποιηθεί η ελευθερία τού να δημιουργεί χωρίς όρια & δεσμεύσεις, ακόμη κι 'εγκληματώντας'. Η ηθική όμως, όπως επίσης και το τι συνιστά έγκλημα ή όχι, είναι ντιπ για ντιπ υποκειμενικά ζητήματα, οπότε... φέξε μου και γλίστρησα.
Θα το βουλώσω το γράμμα με ένα λινκ σ'ένα πρόσφατο ντοκιμαντέρ που πραγματεύεται τι δεν ήξερε ο Δαρβίνος (δυστυχώς το BBC διαθέτει τις εκπομπές του για περιορισμένο χρονικό διάστημα, οπότε περνάμε στην επόμενη επιλογή που είναι τα 12 μέρη του youtube, με το πρώτο μέρος εδώ).
(Επιστήμη, τέχνη & Δαρβίνος! Αν έμπλεκες και με φαγητό στο ποστ, θα σου 'γραφα σεντόνι σούπερ κινγκ σάιζ.)
Ως ιστοκομμώτρια και καρναβαλίστ, έχω να πω ότι τα μπόντις της εν λόγω έκθεσης δεν είναι καθόλου sic. Αντιθέτως τα βρίσκω αρκούντως sick.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλτατε Πεταλωτά,
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι γνωστό ότι οι αναγεννησιακοί ζωγράφοι και περισσότερο οι εξ Ιταλίας μελετούσαν την ανθρώπινη ανατομία, ακόμα και πάνω σε πτώματα. Θυμηθείτε το παράδειγμα του Λεονάρδου που γέμιζε σημειωματάρια ολάκερα με σκίτσα ανθρωπινων μελών εν κινησει. (Ή και στάσιμα, δεν έχει σημασία).
Αν το ανθρώπινο είναι εργο τέχνης... χμμμ....Είναι ένα εξελικτικό θαύμα της φύσης. Είναι κατά μία έννοια...καλλιτεχνικό γυμνο (όπως εβγαλε τα εσώρουχα, έβγαλε και λίγο δερμα να ουμ) Πολλές φορές όμως δε λέμε "too much information"; Σαφέστατα αυτή είναι μία από τις περιπτωσεις
Προσωπικά δεν ξέρω αν θα αντέξω να πάω στη συγκεκριμένη έκθεση.
Μακάβρια λεπτομέρεια...χορηγός της έκθεσης είναι o Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων...
Αχ προφανώς δεν γνωρίζετε από υψηλή τέχνη. Θυμηθείτε τον Piero Manzoni και τις κονσερβοποιημένες κουράδες του - το αριστούργημα του που τιτλοφορείται "Merda d'Artista" ή ελληνικά "Τα Σκατά του Καλλιτέχνη"- που πουλήθηκε πρόσφατα σε δημοπρασία 80000 ντάλαρα και ήταν απλά κονσερβοποιημένα σκατά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμηθείτε οι κουράδες εκτός από την ιδιότητα να επιπλέουν έχουν την αξία του πρωκτού που τις δημιούργησε.
Τέχνη για τον καθένα σημαίνει διαφορετικό πράγμα π.χ. ένα καλοψημένο ζουμερό σουβλάκι μπορεί να αποτελεί αντικείμενο τέχνης για κάποιους.
@ undantag
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν το Ιερόν +Κουφάριον+ είχε διατηρηθεί με την ίδια τεχνική που διατηρήθηκαν τα σώματα της έκθεσης δεν θα ήτο απλά τέχνη, θα ήτο η κότα με τα χρυσά αυγά.
(Folkpartiet? Δεδομένου ότι το Centerpartiet είναι ο απόγονος του Αγροτικού κόμματος, θα το έβρισκα πιο πρέπον να το είχε το σύνθημα εκπρόσωπός του :-P)
@ pixie
Αυτό καλέ είναι η Ιερά +Σινδόνη+ του Τορίνου!
Ο Ντα Βίτζι ναούμ έσιαξε τη Τζοκόντα άρα και ότι άλλο έσιαξε είναι τέχνη όπως και τα σοκολατάκια Τζοκόντα.
Ο Ρέμβρανδ ήταν ένας παρεξηγημένος φωτογράφος της εποχής με έφεση στην καλλιτεχνική φωτογραφία.
Αχέμ, άμα μπλέξουμε ηθική και τέχνη προκύπτουν διανοητικοί τσαμβουκάδαι, αλλά αν είσθε της σχολής Ουρφουρσλααγκ, τότε όλα επιτρέπονται στην τέχνη.
Ευχαριστώ δια τα λίνκια του δοκυμανδέρ!
@ pastaflora
E, μα στο καρναβάλι βάζουμε φορεσιές, δεν γδερνόμεθα!
@ πετρούλα
Εμ, χασάπικο θυμίζει η υπόθεση και δεν ξέρω αν θα φιλοτιμηθεί κανείς εξ αιτίας της να γίνει κανείς δωρητής σώματος...
@ Ptomas
Θεά τον έκανες πάλι τον Μουσακά!
Δώσε να τον φάει ο Φλωρινιώτης για να κονσερβοποιήσουμε τα περιττώματα του να χεσθούμε στο τάλιρο!
Και όμως αγαπητέ μου Πεταλωτά τα εκθέματα αυτά μπορεί να θεωρηθούν τέχνη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ορισμός της τέχνης, με την ευρύτερη έννοια, είναι η έκφραση της ανθρώπινης δημιουργικότητας και φαντασίας.
Αυτό ακριβώς είναι και αυτή η έκθεση.
Αν ξεφύγει κανείς από τον αποτροπιασμό που προκαλεί στους περισσότερους ανθρώπους το νεκρό σώμα γιατί φοβούνται τον θάνατο,τα πτώματα εδώ ή τα μέρη του σώματος δεν εκτίθενται σαν ανατομικά παρασκευάσματα αλλά σαν ανθρώπινο σώμα σε κάποια δραστηριότητα οποτε αποκτούν αλλη διάσταση.
Τώρα αν αυτό το θέαμα αρέσει σε κάποιον ή όχι είναι κατι το τελείως διαφορετικό.
Σε άλλους αρέσει η Τζοκόντα και σε άλλους τους θυμίζει σοκολατάκια!
@ αθεόφοβος
ΑπάντησηΔιαγραφήΝτήαρ Αθεό,
πιθανώς να είναι και έτσι, αλλά εσείς ως ιατρός έχετε συνηθίσει τέτοια θεάματα... :)
Αγαπητέ Κάρολε, θα αφήσω ένα σχόλιο που έγραψα πριν λίγα λεπτά στου κ. Φιλαλήθη. Οχι επειδή κουράζομαι να ξαναγράφω και κάνω εύκολο κόπυ_πέηστ, αλλά επειδή νομίζω πως τα έγραψα αρκετά καλά εκεί πέρα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου πω... Δεν θα πάω να δω την "έκθεση". Οχι επειδή έχω κάτι με τον καλλιτέχνη. Βρήκε κι αυτός ο καημένος ένα τρόπο να βγει στο προσκήνιο και δεν τον μέμφομαι γι αυτό. Ο καθένας ό,τι μπορεί κάνει για να τσακώσει μπικικίνια, οι τραπεζίτες είναι χειρότεροι.
Εμένα με προβληματίζει το γεγονός --βασισμένο στη ρήση "η τέχνη προτρέχει της εποχής της"-- του ε(ξε)υτελισμού του ανθρώπινου σώματος. Αναρωτιέμαι όμως παράλληλλα μήπως πρόκειται για την απομυθοποίηση του σώματος, την υπόμνηση ότι το σώμα είναι κάτι τι φθαρτό, σε αντίθεση δλδ από την προβολή που γίνεται σήμερα από όλα τα ΜΜΕ περί της διατήρησης της νεότητας, κλπ κλπ, π.χ. με όλα αυτά τα ζόμπι παρουσιαστές με τις πλαστικές προσώπου/σώματος και τα χιλιάδες μπότοξ.
Το αν η έκθεση (κυριολεκτικά "έκθεση", ε) μας κάνει να σκεφτούμε (και να εμπεδώσουμε) ότι είμαστε αναλώσιμον είδος -κάτι που ούτε οι απανωτοί πολεμοι δεν έχουν καταφέρει καλά, όπως φαίνεται- και να προσπαθούμε να ζήσουμε το σήμερα και την πραγματικότητά μας και όχι να αφήνουμε για μελλοντικές ζωές την απόλαυση (με ρίσκο να... κολαστούμε κιόλας!) να κάνουμε καλύτερη και πιο "ανθρώπινη" την καθημερινότητά μας δλδ, τότε του βγάζω το καπέλο του κ. καλλιτέχνη, όποια και αν είναι η πρόθεσή του!:)
Συμπληρώνω εδώ, στο δικό σου ποστ, ότι δεν θα πάω να τη δω επειδή το έχω εμπεδώσει ήδη το νόημα!!! Τρελλή κι αλλοπαρμένη γαρ :)))
@ Rodia
ΑπάντησηΔιαγραφήΑτυχώς η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων αδυνατεί να καταλάβει ότι ο θάνατος είναι κάτι εξ' ίσου φυσιολογικό και αναπόφευκτο όπως το χέσιμο και... έτσι χέζεται προκαταβολικώς.
Και δώστου άγχος και να χεις τον Μπέργκμαν μια ζωή να τρέμει τον θάνατο για να φύγει στα ενενήντα-φεύγα έχοντας θάψει τους πάντες που λέει ο λόγος...
Όσο για την ιστορία με την θεοποίηση της εικόνας του ανθρώπινου σώματος στην νεότητά του, μεγάλο ρόλο παίζουν και τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης. Π.χ. πόσα εκατομμύρια νεαρές κοπέλες δυστυχούν και ξεσκίζονται για να μοιάσουν στις μοντέλες που είναι λες και έχουν βγει από το Άουσβιτς.
Και γιατί;
Μα επειδή οι μόδιστροι είναι καρααδελφάρες που δεν γουστάρουν γυναίκες, αλλά... αγοράκια και έτσι προβάλλουν τα αντίστοιχα αγορίστικα σωματότυπα κάνοντας τεράστια ζημιά στις αφελείς νεαρές που ψάχνουν την κοινωνική αποδοχή μέσω του σώματός τους...
Γεια σου βρε Κάρολε!:) Μου έσιαξες τη διάθεση -μαύρα χάλια είχα και ανέβλεψα! Μερσί :)))
ΑπάντησηΔιαγραφή