Trollhättan και κακούργα παγκοσμιοποίηση.

H Trollhättan είναι μια πόλη της δυτικής Σουηδίας με 54.000 κατοίκους και σημαντική βιομηχανία, όπως και όλη η χώρα άλλωστε. Μια βιομηχανία που είναι αποτέλεσμα της Σουηδικής παραγωγικής νοοτροπίας του «να φτιάξω κάτι πρωτοποριακό, να το πουλήσω, να κονομήσω» και όχι της « να φτιάξω καφετέρια τζιτζί στο Παγκράτι να πουλάω τον φρέντο 7 Ευρώ να κονομήσω».

Η πιο ξακουστή βιομηχανία και ο μεγαλύτερος εργοδότης της πόλης είναι η αυτοκινητοβιομηχανία SAAB, που από τότε που η πλειοψηφία των μετοχών της έπεσε στα χέρια του ημιθανούς Αμερικάνου γίγαντα της αυτοκινητοβιομηχανίας GM, βρίσκεται και αυτή στην εντατική.

Μετά το ναυάγιο της συμφωνίας για την αγορά της SAAB από τον Σουηδό κατασκευαστή υπεραυτοκινήτων Koenigsegg, η εταιρία είναι στον αέρα για τις επόμενες 30 ημέρες οπότε και θα εξεταστούν οι όποιες προσφορές υπάρχουν για την αγορά της. Αλλιώς θα ακολουθήσει την τύχη άλλων ένδοξων αμερικανικών σημάτων όπως της Pontiac, της Oldsmobile, της Plymouth κ.α. Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μαζί με τα Trabant της DDR.

Βλέπετε η κυβέρνηση της επάρατου ΔΕΞΑΣ κατά δήλωση του πρωθυπουργού Fredrik Reinfeldt, δεν μπορεί να ενισχύει ζημιογόνες βιομηχανίες και ούτε είναι δουλειά του κράτους να κατασκευάζει αυτοκίνητα. (Ενώ η ΔΕΞΑ Αγγέλα Μέρκελ που έχει λυσσάξει να σώσει την Opel που ανήκει στην GM είναι ηλίθια). Ευκαιρία βρίσκει και η περιορισμένων δυνατοτήτων αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών Μούνα Σαλίν να δηλώνει ότι πρέπει να στηριχθεί η SAAB, αλλά μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2010 που είναι οι εκλογές, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει.

Και είναι πραγματικά λυπηρό σε όποιο μέρος του κόσμου και αν συμβαίνει να κλείνουν επιχειρήσεις, να βλέπεις, πολλές φορές χιλιάδες οικογένειες, να πέφτουν στην ανασφάλεια και την ανεργία. Εξαίρεση ήταν όταν στο τοπικό δελτίο ειδήσεων της Småland είδα μια εργάτρια Τουρκικής καταγωγής να ανησυχεί για τις δουλειές στο εργοστάσιο της Husqvarna στο Jönköping. Τότε ξύπνησε ο Μπουμπούκος μέσα μου και βγάζοντας αφρούς κραύγασα: «Ούξω μωρή Τουρκάλα που μου κουνιέσαι, τράβα στο Ερζερούμ να αρμέξεις κάνα γίδι!». Μετά όμως σκέφτηκα τον Ούλοφ Πάλμε να μου κουνάει το δάχτυλο και ξαναγύρισα στο Τholokoultoura Μode. Τελικά το εργοστάσιο μετακόμισε, ένα κομμάτι Πολωνία και ένα δυτική Σουηδία. Δε γλίτωσε η Τουρκάλα.

Πάντως είναι αξιοπρόσεκτο το πώς οι άνθρωποι μπορούν να συνδεθούν συναισθηματικά με άψυχα αντικείμενα και ειδικά τα αυτοκίνητα. Διάολε, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μάτσο λαμαρίνες, συχνά υπερτιμημένες, ειδικά αν μιλάμε για «αυτοκίνητα κύρους» τύπου Μερσεντέ και Μπεμβέ. Πολλά από τα χρήματα που πληρώνει κανείς είναι αέρας κοπανιστός, η αύρα του «brand name”. Μεγάλη υπόθεση η καλή φήμη. Βάλε στα ίδια αυτοκίνητα σήμα Citroen, Fiat ή Ford και έχεις αυτόματα έκπτωση 30%.
Έτσι αν δεν βρεθεί τελικά αγοραστής και κλείσει η SAAB θα νιώσω ότι χάνεται ένα κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας μαζί με τα SAAB της δεκαετίας του ’70 όπως το παρακάτω.


Η ακόμα αυτό το αυτοκινητάκι μοντέλο ενός ακόμα πιο παλιού SAAB:


Η πλάκα είναι ότι όλο το σόι στην Σουηδία ποτέ δεν είχε SAAB. Όλοι με Volvo ή κάτι Renault και Peugeot ήταν. Αλλά τα SAAB ήταν μέσα στην ατμόσφαιρα της σοσιαλδημοκρατικής Σουηδίας, της Σουηδίας του Folkhemmet, του απίστευτου κοινωνικού κράτους, που πάει και δεν γυρνάει, όπως το τείχος του Βερολίνου και η DDR, ή τα παιδικά χρόνια.

Άραγε στις 30 ημέρες που απομένουν για να αποφασιστεί αν θα πωληθεί ή θα κλείσει η SAAB, θα βρεθεί άνθρωπος να αγοράσει έστω ένα αυτοκίνητο;

Εγώ λέω ότι θα βρεθεί. Η βλακεία είναι αήττητη βρε κουτά και η κοινή λογική τόσο κοινή όσο οι Ελληνίδες με πλατινέ ξανθιές μουνότριχες! :-P