Αβρακαδάβρακα.

Πάντα οι παρλάτες και τα λόγια του αέρα είναι ευκολότερα από τις ενέργειες, ακόμα και τις πιο απλές. Αυτό φυσικά ισχύει και για τα ιστολόγια, τα ΜΜΕ, ή ακόμα χειρότερα, βόηθα Μπανζελίστρα μ’, τις σαχλαμάρες που εκσφενδονίζουν οι και καλά κοπτόμενοι δια τους συνανθρώπους τους πολιτικοί. (Ρίγος με έπιασε από την Εθνική ανάταση).

Χαρακτηριστικά, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το να γράφω τις αμπελοφιλοσοφίες μου σε αυτό το μετερέζι του Μεγάλου Αδελφου (Γουγλδελφού), είναι απείρως ευκολότερο από το να σηκώσω τον βολεμένο μπισινό μου και να πάω να φτιάξω έναν πατροπαράδοτον φράπον.

(Ρε μάαααναααααα!!!! Τι γίνεται αυτός ο καφέεεεες; Κόκαλα έχει ναούμ;).

Ακόμη χαρακτηριστικότερα μπορώ να αναφέρω το ξόρκι που εκστομίζουν εκλεκτοί πολιτικοί, όπως ο κύριος Μπαρόζο, η κυρία Βόζενμπεργκ, ή ακόμη και επόμενος πρωθυπουργός Σαμαρεύς. Το ξόρκι ονομάζεται «ανάπτυξη» και είναι η μετάφραση του Ταλμουδικού «αβρακαδάβρακα». Θεωρείται ισχυρότερο από το «ήρθε μια γριά από την Μπόλη και έφερε το χάσει-χάσει» αλλά ασθενέστερο του «Να σου καεί το άει – παδ καριολόπουστα».

Η εκστόμισις του εν λόγω ξορκίου είναι απείρως ευκολότερη από την πραγματική ανάπτυξη που συνίσταται από την δημιουργία ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ επιχειρήσεων, παραγωγή προϊόντων, δημιουργία θέσεων εργασίας κλπ.

Διότι πέρα από την άσχημη κατάσταση της χώρας, την θηριώδη γραφειοκρατία και το στέρεμα των πιστώσεων από τις (ουσιαστικά φαλιρισμένες) Ελληνικές τράπεζες, ποτέ δεν ήταν στην Ελλάδα ισχυρή η κουλτούρα της παραγωγικής δημιουργικότητας. Δηλαδή πολύ σπανιότερα κάποιος Ελλαδίτης (σημαντικό αυτό, όχι Έλληνας γενικώς), θα προσπαθούσε να φτιάξει κάποιο πρωτότυπο προϊόν να κονομήσει, από το να κάνει μια καραλαμογιά για να κονομήσει. Π.χ. υπερτιμημένα ρουμς του λετ, ή μασούλημα επιδοτήσεων για ανύπαρκτες καλλιέργειες.

Πιθανολογώ λοιπόν, ότι όσο και να χτυπιούνται Έλληνες και Ευρωπαίοι πολιτικοί, ανάπτυξη στην πράξη ΔΕΝ θα έρθει, με αποτέλεσμα το όλο Μνημόνιο ΙΙ που στηρίζεται σε κάτι απίθανες παραδοχές περί αειφόρου και συνεχούς ανάπτυξης από το 2013 και μετά (Αβρακαδάααααβρκαααα…) να αποτελέσει θηλειά στον λαιμό των μη καβαντζαριζμένων εν Ελβετία Ελλήνων. Ήτοι οι πιθανότητες για ανεξέλεγκτη χρεοκοπία (των ΗΔΗ χρεοκοπημένων) στο εγγύς μέλλον, είναι πολύ περισσότερες από το «αίσιο» σενάριο του χρέους 120,5% το 2020. (Αν δεν έχει καταρρεύσει το Ευρώ μέχρι τότε, ή δεν έχει γίνει ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η ακόμα χειρότερα έχει κλείσει το facebbok).

Χωρίς πλάκα, το να σφίγγονται κάθε μέρα οι Έλληνες επί δίωρο, μουγκρίζοντας «ανάααπτυξηηη!», θα είναι αποτελεσματικότερο από το σύνολο των δηλώσεων πολιτικάντηδων που υπερηφάνως δηλώνουν ότι είναι γαμάουα, επειδή «μιλάνε για ανάπτυξη».

Το εγγύς μέλλον μας σαν χώρα, είναι από σκατά έως πολύ σκατά. Στο χέρι μας είναι να κάνουμε το μακρινό μας μέλλον καλύτερο. Μπορούμε; Ελπίζω (δεν εκτιμώ) πως ναι.
Αμ. Έπος αμ’ Έργον που λένε και στο Μηχανικό.