Δολιχοκέφαλοι εναντίον Βραχυκέφαλων. (Η κατάρα του κρανιόμετρου)

Με αφορμή την υπόθεση του Σάκη Βαγιάτα και την έκπληξη που εκφράζουν αρκετοί για το πώς μπορεί να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην δημοκρατική Σουηδία θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτό το ποστ σε έναν από τους καλοκρυμμένους σκελετούς στην ντουλάπα της Σουηδικής κοινωνίας, το ινστιτούτο φυλετικής βιολογίας (Rasbiologiska Institutet).

Ένα πολύ καλό βιβλίο πάνω στην μυθολογία περί ανωτερότητας της Γερμανοειδούς φυλής και της προσπάθειας επινόησης παραδόσεων στη Σουηδία είναι το βιβλίο της Maja Hagerman “Det rena landet” (Η καθαρή χώρα). Οι σουηδομαθείς ή σουηδικής καταγωγής αναγνώστες μπορούν να το βρουν εδώ. Οι φωτογραφίες πριν τις πιάσει το μιαρό χέρι του Κάρολου Πολσεμάνογλου είναι από το συγκεκριμένο βιβλίο.

Στόχος του ινστιτούτου που ιδρύθηκε το 1921 με σύμφωνη γνώμη τόσο σοσιαλδημοκρατών όσο και της δεξιάς, ήταν η διατήρηση της «καθαρότητας» των γονιδίων του Σουηδικού έθνους που ειρήσθω εν παρόδω σύμφωνα με έγκυρους ερευνηταί-ομφαλοσκόποι ναούμε, διέθετε τις καθαρότερες Γοτθικές συκωταριές σε σύγκριση με τα άλλα Γοτθικά (Γερμανοειδή) φύλα (Δλδ Τεύτονες, Αλαμανούς, Φρίσιους, Σάξονες, Άγγλους, Γιούτιους, Φράγκους, Λομβαρδούς και δε συμμαζεύεται) αλλά και τους άλλους Σκανδιναβούς.

Το απόσταγμα αιώνων προσπάθειας εύρεσης ένδοξου παρελθόντος και στοιχείων που να αποδεικνύουν την μοναδικότητα του Σουηδικού έθνους κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το χαρακτηριστικό που χαρακτηρίζει τον καθαρό Γερμανοειδή τύπο, είναι το μακρόστενο κρανίο όπως αυτό του Herman Lunborg ιδρυτή του ινστιτούτου φυλετικής βιολογίας, ενός δολιχοκέφαλου με τσαγανόν και τσαμβουκάν όπως βλέπετε παρακάτω:


Αξιοπρόσεκτη είναι και η χρήση της ελληνικής ορολογίας Δολιχοκέφαλοι – Βραχυκέφαλοι από τους Σουηδούς φυλετικούς ερευνητές από τον 19ο αιώνα και μετά.

Το γελοίο και συνάμα τραγικό του πράγματος γίνεται σκέτη φρίκη όταν δει κανείς πόσο οργανωμένη ήταν αυτή η μπούρδα με την μέτρηση σκελετικών χαρακτηριστικών για να φανεί η «καθαρότης» της φυλής. Iδού και τα εργαλεία της εν λόγω διαδικασίας::


Πάντα αναρωτιόμουν πώς στον Ήφαιστο τον Κούτσαβλο μου έβγαιναν κάτι ατάκες «Μάνα μου η κρανιούμπα σου» ή «Πόσο μακρυά την έχεις κούκλα μου (Την κρανιούμπα)» που είχαν τραγικά αποτελέσματα στις σχέσεις μου με το αντίθετο φύλλο. Ίσως το γεγονός ότι είμαι Σουηδός κατά το ήμισυ να δικαιολογεί αυτή την παρέκκλιση.

Όπως και να ‘χει, όλη αυτή η ιστορία που πρόλαβε τους ναζιστές που εμφανίστηκαν το 1933 σε κάνει να αναρωτιέσαι τι θα γίνονταν εάν η Σουηδία είχε την δεκαετία του ’20 την στρατιωτική ισχύ της ναζιστικής Γερμανίας. Βέβαια υπήρχε μία εποχή που η Σουηδία ήταν περιφερειακός χωροφύλακας τον 17ο αιώνα, όταν είχε υπό την κατοχή της την Φινλανδία, τις Βαλτικές χώρες και τμήματα των Πολωνικών και Γερμανικών ακτών στην Βαλτική.

Τότε έγινε επιτακτική ανάγκη για το Σουηδικό κράτος να αποκτήσει ένδοξη ιστορία, ή κάτι που να καταδεικνύει την ανωτερότητα των κατοίκων εκείνης της περιφερειακής υπερδύναμης. Ε, όσο να ‘ναι δεν ήταν δυνατόν να αποκαλούνται οι Σουηδοί «βάρβαροι» από τις «λουλούδες» τους Βρετανούς.

Έτσι έπεσαν όλοι με μανία στην μελέτη των Ισλανδικών Σάγκα τις ανασκαφές για αρχαιολογικά ευρήματα και στο έργο του Τάκιτου «Germania» που περιέγραφε τα γοτθικά φύλλα που συνωστίζονταν στην Germania και την Scandia.


Τα αποτελέσματα των αρχαιολογικών ανασκαφών αποκάλυψαν πολλά και διάφορα μεν, όχι ένδοξα δε, ανάμεσα στα οποία και ένα κάρο διπλούς πέλεκυς από αυτούς που χρησιμοποιούσαν οι Βίκινγκς για όπλα, όπως και Ρωμαϊκά νομίσματα και σκεύη, καθώς και αντίγραφα αυτών, απόδειξη εμπορικών επαφών από την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Χαρακτηριστικά ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ στο σατυρικό του έργο «De lycksaliges ö», σατιρίζει την σπουδή με την οποία ο διευθυντής του Ιστορικού μουσείου της Στοκχόλμης ταξινομούσε τους διπλούς πέλεκυς, με την παρουσίαση ενός τύπου που με ίδια σπουδή ταξινομούσε κουμπιά.

Έτσι λοιπόν αφού αρχικές κορώνες του 17ου αιώνα ότι τάχαμου Σουηδοί συμμετείχαν στην πολιορκία της Τροίας ατόνησαν, προωθήθηκε σαν απόλυτος θησαυρός του Σουηδικού έθνους η καθαρότητα και η ανωτερότητα του Σουηδικού έθνους έναντι των μιαρών Φινλανδών, (Δεν έφτανε που η Φινλανδία ήταν σουηδική επαρχία επί 600 χρόνια), Οβριών, Γύφτων, Λαπόνων και Τατάρων.

Αυτή η συστηματική αναζήτηση της απόλυτα καθαρής Σουηδικής συκωταριάς σκόνταφτε στο γεγονός ότι οι Φινλανδοί π.χ. είναι επίσης ξανθοί και γαλανομάτηδες αν και Ουραλοαλταίκό φύλο. Έτσι η «ανακάλυψη» ότι κατά μέσο όρο οι Σουηδοί είναι πιο μακρυκέφαλοι από τους άξεστους Φινλανδούς (φτου κακά), οδήγησε στην συστηματοποίηση των σκελετικών μετρήσεων. Το καταπληκτικό είναι ότι γίνονταν και καλλιστεία «Σουηδικότητας» προς αναζήτηση του πιο Σουηδού Σουηδαρά.

Παρακάτω, βλέπετε αριστερά Σουηδό πρωταθλητή ποδηλασίας νικητή τέτοιων καλλιστείων, σε αντιπαραβολή με Φινλανδικό μίασμα δεξιά. Τα κυανοκίτρινα βέλη δείχνουν τα σημεία υπεροχής του ποδηλάτη, ενώ τα λευκοκυανά τα σημεία κατωτερότητας του μπυροκοιλιά Μογγολοφινλανδου.

Το πιο τραγικό της υπόθεσης ήταν και οι στειρώσεις στις οποίες υποβάλλονταν άνθρωποι με «κατώτερο» γενετικό υλικό δλδ. κληρονομικά νοσήματα, ψυχικές διαταραχές ή παραβατική συμπεριφορά, κατά προτίμηση προερχόμενοι από κάποια μειονοτική εθνοτική ομάδα. Στην Σουηδία έγιναν μέχρι και την δεκαετία του ’50 63.000 στειρώσεις έναντι 200.000 που έγιναν στην Ναζιστική Γερμανία. Δεδομένου του οκταπλάσιου πληθυσμού της Γερμανίας, βλέπουμε ότι έγιναν αναλογικά διπλάσιες στειρώσεις στην Σουηδία.

Τουλάχιστον το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα είχε πάρει αποστάσεις από αυτές τις διαδικασίες μετά την άνοδο των ναζιστών στην εξουσία το 1933, ενώ σταδιακά από την δεκαετία του ’60 και μετά η επίσημη ιδεολογία μεταλλάχθηκε σε έναν θολοκουλτουριαρέικο (sic) πολυπολιτισμό ;-) για τον οποίο είναι γνωστή η Σουηδία σήμερα. (Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός).

Βλέποντας λοιπόν απ’ έξω την παρελθούσα εθνοφυλετική παράκρουση ενός κράτους που στο μυαλό των περισσοτέρων Ελλήνων αποτελεί κοινωνικό πρότυπο, ίσως γίνει αντιληπτό και σε εμάς πόσο γελοίες και καταστροφικές μπορούν να είναι αντίστοιχες παρακρούσεις στον Ελληνικό χώρο.