Blog Action Day 08, η εκδίκηση των λευκών πλαστικών βραχιολακίων

Συνιστολόγοι συνιστολογούδες και συνιστολογόπουλα.

Όπως και πέρυσι έτσι και φέτος, ο πάντα δικός σας θολοκουλτουριάρης χοληστερινοπώλης, συμμετέχει σαν την άδικη κατάρα στην φετινή «blog action day». Έλαβα το σχετικό μέηλ ένεκα της περσινής μου συμμετοχής και να ‘μαι πάλι, για να γράψω για το φετινό θέμα που είναι η καταπολέμηση της φτώχειας της καταραμένης.


Συμπτωματικά είχα αναφερθεί σε σχετικά πρόσφατο ποστ για το όλο ζήτημα παρόμοιων κινητοποιήσεων όπως τα λευκά πλαστικά βραχιολάκια που φορούν χορτάτοι και νομίζουν ότι καταπολεμούν την παγκόσμια ένδεια.

Όπως καταλαβαίνετε, εμμένω στις απόψεις μου και το παρόν ποστ δεν θα είναι καρδούλες και χαρούλες με άσπρα βραχιολάκια, αλλά μάλλον αιρετικό προτείνοντας την πραγματική λύση στο θέμα.

Φυσικά πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα και ο Σουηδός μετανάστης στην Ελλάδα Göran – Ragnar Vrålkåtdåresson!
Ξεροσταλιάζει στον Λυκαβυττό με πλακάτ, αφυπνίζοντας τους χοντρόπετσους φραπογαλοπότες Νεοέλληνες.

Και βέβαια ο θρυλικός Göran – Ragnar δεν λέει τίποτα πέρα από το αυτονόητο.
Με κορδελίτσες και βραχιολάκια δεν κάνεις δουλειά. Ούτε με λευκές περσίδες που σχημάτιζαν έναν μεγάλο λευκό δακτύλιο στο κτίριο της Κομισιόν το 2005 κάνεις κάτι. Ιδιαίτερα εάν είσαι η ΕΕ και αναλώνεσαι σε τέτοια χάπενινγκ για το θεαθήναι και μόνο.

Και προφανώς ούτε με απλή ελεημοσύνη κάνεις τίποτα. Απλώς μεταθέτεις το πρόβλήμα για λίγο στο μέλλον. Άλλωστε όπως λέει και η πάνσοφη Κινεζική παροιμία:

«Εάν μου δώσεις ένα ψάρι θα φάω ένα γεύμα. Εάν με μάθεις να ψαρεύω θα τρώω μια ζωή».

Η απάντηση λοιπόν βρίσκεται στην παραχώρηση τεχνογνωσίας και την εντατική εκπαίδευση στις χώρες που έχουν οικονομικά προβλήματα. Στόχος δεν είναι να επιβιώνουν σαν ζητιάνοι και να δίνουν τις πρώτες ύλες τους στον πρώτο κόσμο για ένα κομμάτι ψωμί. Στόχος είναι να μπορούν από μόνες τους να θρέφουν τον πληθυσμό τους και να του δίνουν ένα αξιόλογο επίπεδο ζωής.

Κάτι που θα βοηθήσει σε αυτό θα είναι και ο περιορισμός των γεννήσεων στις 2 έως 3 ανά γυναίκα σε αυτές τις περιοχές. (Όριο αντικατάστασης γενεών 2,1 παιδιά ανά γυναίκα. Η ΕΛ-λάδα έχει 1,2 παιδιά ανά γυναίκα. Καλό ε; Δεν υπάρχουν πια άντρες για τα κορίτσια μας σας λέω :-Ρ).
Διότι όσο και αν με το σημερινό επίπεδο τεχνολογίας είναι δυνατόν να τραφούν τα 6+ δισεκατομμύρια του πλανήτη, αυτό δεν σημαίνει ότι εάν αφεθεί ο παγκόσμιος πληθυσμός να φτάσει τα 9 ή τα 10 δις, η τότε τεχνολογία και οικονομικό σύστημα θα μπορούν να αποτρέψουν εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια θανάτους από πείνα και δίψα.

Το μήνυμα λοιπόν αγαπητοί χορτάτοι του πρώτου κόσμου: (Και εγώ μέσα. Κοντεύω να σκάσω από τις μπύρες, τα λουκάνικα και τις πίτσες).

Όχι ανούσιες σαχλαμαρίτσες με λευκά βραχιολάκια.

Όχι στην ελεημοσύνη και μόνο. Αυτή είναι πυροσβεστικό μέτρο και μόνο για την πρώτη φάση της λύσης του προβλήματος.

Όχι στην καταστροφή των γεωργών του Αφρικής, που δεν μπορούν να πουλήσουν τις σοδειές τους, γιατί τους τρώνε την αγορά τα φθηνότερα, ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΕ αγροτικά προϊόντα του Ευρώπης.

Ναι στην παραχώρηση τεχνογνωσίας στις υπό ανάπτυξη χώρες για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους από μόνες τους, χωρίς να είναι αναγκασμένες να ξεπουλάνε τον φυσικό τους πλούτο και το εργατικό τους δυναμικό για ένα κομμάτι ψωμί.

Ναι στον οικογενειακό προγραμματισμό με διατήρηση των γεννήσεων στα 2 έως 3 παιδιά ανά γυναίκα. Όταν λιγότεροι άνθρωποι έχουν να μοιραστούν μια πίτα, τα κομμάτια για τον καθένα, είναι μεγαλύτερα.

Είναι ρεαλιστικά τα ανωτέρω;

Εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, στο σημερινό πλαίσιο που κινείται η παγκόσμια οικονομία, με την ακόρεστη δίψα για κέρδη πάση θυσία των πολυεθνικών και των τραπεζών, ΟΧΙ.

Εάν δεν σταματήσει αυτή λυσσώδης «φιλελεύθερη» λαίλαπα, που τζογάρει με την δυστυχία των εργατών-σκλάβων της Κίνας, ΝΑ Ασίας κλπ., αλλά και με αέρα κοπανιστό στην Wall Street, το ένα κραχ θα έρχεται μετά το άλλο.

Μέχρι να σκάσει η μεγάλη παγκόσμια οικονομική φούσκα για τα καλά αυτή τη φορά, κάνοντας το σημερινό κραχ να μοιάζει με παιδική χαρά.

Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Τι να σας πω, η κρυστάλλινη σφαίρα μου αποδείχθηκε made in China και δεν κάνει ούτε για μπιμπελό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει όλοι όπως μπορούμε, να σπρώξουμε όσο μπορούμε τα πράγματα προς την σωστή κατεύθυνση, μπας και καταφέρουμε κάτι.