Πιστεύω: Μια λέξη που η σημασία της χρήζει αναθεώρησης τόσο στα λεξικά της Ελληνικής γλώσσας αλλά κυρίως στα μυαλά των Ελληνόφωνων.

Πάει καιρός τώρα που ήθελα να γράψω για το πόσο μου την δίνει στα νεύρα η κατάχρηση της λέξης «πιστεύω» και ακόμα περισσότερο η θετική χροιά με την οποία αυτή είναι ντυμένη. Βλέποντας την παρακάτω εικόνα στο ιστολόγιο του «Ανθρώπου του μετρό» αποφάσισα ότι η κατάλληλη στιγμή ήρθε.


(Εικόνα από τον Άνθρωπο του Μετρό)
Κατά βάση η λέξη «πιστεύω» υπονοεί ότι αποδέχομαι μια άποψη ή συμπέρασμα, ή ακόμα προσδοκώ κάτι, χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο που να αποδεικνύει το εφικτό του πράγματος. Επίσης η εν λόγω λέξη έχει μια ιδιαίτερα θετική φόρτιση όταν αναφέρεται στο θέμα της θρησκευτικής πίστης. Φυσικά η πίστη σε οποιαδήποτε θρησκεία που κυκλοφορεί στον πλανήτη, είναι μια ενέργεια που δεν απαιτεί κάποια απόδειξη για την αλήθεια αυτής από τον πιστεύοντα, ούτε και φυσικά η οποιαδήποτε θρησκεία παρέχει κάποια απόδειξη για το λογικό της ένταξης ενός σκεπτόμενου ατόμου σε αυτήν.

Όμως, το σύνολο των θρησκειών και δοξασιών είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα με τους εξής στόχους:

1. Να παράσχουν μια απλοϊκή εξήγηση για την δημιουργία και τα τεκταινόμενα στο σύμπαν, τόσο απλοϊκή που να μπορεί να γίνει αποδεκτή από νήπιο του σημερινού πρώτου κόσμου, ή μέσου ενήλικα της αρχαιότητας που νόμιζε ότι η γη είναι επίπεδη.
2. Να καθορίσουν τις κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των μελών της κοινότητας ώστε να αποφεύγονται οι προστριβές και να ελέγξουν τον ρυθμό των γεννήσεων, (Είπαμε αυξάνεστε και πληθύνεστε, αλλά μην το παραχέσετε και πεθάνουμε της πείνας. Πάρτε λοιπόν και μπούρκες και κλειτοριδεκτομές και ενοχοποίηση του ανθρώπινου σώματος, να στρώσετε χαρακτήρα).
3. Και φυσικά να βοηθήσουν την εξουσία να μείνει στην θέση της με την δικαιολογία ότι αυτή αποτελεί την εκλεκτή ενός ή περισσοτέρων παντοδύναμων όντων που έπλασαν τον ορατό κόσμο, οπότε πλέμπα κάτσε καλά. Άλλωστε πάντα η πολιτική και θρησκευτική εξουσία ήταν πάντα διαπλεκόμενες και ενίοτε ασκούνταν και από το ίδιο πρόσωπο. Όπως και ο μέγας Έλλην (χα χα) Άγιος Κωνσταντίνος που ήτο αυτοκράτωρ και αρχιερεύς του Sol Invictus, πριν θεωρηθεί ότι η κοπτοραπτική ορισμένων κειμένων και η απόρριψη άλλων που έδωσαν την λεγόμενη Αγία Γραφή, ήταν καλύτερο όργανο χειραγώγησης των αμνοεριφίων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας Δυτικής τε και Ανατολικής.

Φυσικά κάθε εξουσία που σέβεται τον εαυτό της και θέλει να διατηρηθεί στην θέση της, επιβραβεύει όλες της συμπεριφορές που προωθούν την άνευ σκέψης υποταγή των υπηκόων της. Συνεπώς και η άνευ σκέψης θρησκευτική υποταγή απέκτησε έννοια αρετής. Ας μην λησμονούμε άλλωστε ότι Ισλάμ σημαίνει «υποταγή» στην θέληση του Αλλάχ.

Παρένθεση: Δεν μπορώ να φανταστώ πιο αφελή φράση από την «Δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από τον Αλλάχ και ο Μωάμεθ είναι ο Προφήτης Του» που αποτελεί την διακήρυξη της πίστης κάθε Μωαμεθανού. Υπάρχουν δλδ. και άλλα μαγαζιά (Θεοί) που ερίζουν για την εξουσία επί του σύμπαντος; Χμμμ…


Φυσικά, ουδείς άνθρωπος γνωρίζει τις απαντήσεις για τα πάντα, ούτε και πρόκειται να είναι ικανός γι’ αυτό κάποιος άνθρωπος του μέλλοντος, ένεκα των περιορισμών της αντίληψης μας, που καθορίζονται από την φυσιολογία μας και τον αριθμό των διαστάσεων που μπορούμε να κατανοήσουμε με τις αισθήσεις μας. Συνεπώς, σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί κανείς να κάνει υποθέσεις, ή να θεωρεί (να εκπονεί θεωρίες), ή να κάνει κάποια εκτίμηση, εάν έχει μόνο μέρος των απαιτούμενων δεδομένων ενός προβλήματος.

Συνεπώς ένας λογικός άνθρωπος, υποθέτει, θεωρεί, ή εκτιμά μια άγνωστη ή ήμι-άγνωστη κατάσταση. Δεν πιστεύει ωσάν βοοειδές, ότι π.χ. κάποιος -οι αόρατος –οι άνθρωποι τεραστίου μεγέθους, θα του ρίξουν από τον ουρανό ντόνατς στο στόμα επειδή άναψε εν κηρίον εις Ιερόν Ναόν. Όπως και το ίνδαλμα μου ο Όμηρος Σίμπσον στην εικόνα από πάνω. Αν θέλει ντόνατς θα πάει σε ένα ζαχαροπλαστείο.

Παρενθετικά θεωρώ ότι η εν λόγω εικόνα έχει θέση σε οποιοδήποτε λεξικό στο λήμμα «Πιστεύω».

Έτσι λοιπόν εν κατακλείδι, η μεγίστη ημών αφενδομουτσουνάρα αποφεύγει να εκστομίσει την λέξη «πιστεύω» δια οτιδήποτε, ίνα μην θεωρηθεί άνοον αμνοερίφιον υπό του ιερέως της ενορίας και των %#$@%@ Μορμόνων που μου έχουν ζαλίσει τον έρωτα με τις προσπάθειες προσηλυτισμού μου στην ηλίθια θρησκεία τους. Που ναι μεν επιτρέπει την πολυγαμία για τους άνδρες (καλό) αλλά απαιτεί να φοράς άβολα εσώρουχα.

Ο Κάρολος Πολσεμάνγλου, δεν «πιστεύει», αλλά «θεωρεί», «εκτιμά» ή «υποθέτει» ανάλογα με την περίσταση και τα υπάρχοντα δεδομένα.

Αυτά τα ολίγα αμπελοφιλοσοφικά από μένα, από κάποιο πληκτρολόγιο στο όμορφο μεν, αλλά απίστευτα μικροσκοπικό σπίτι μας στο σύμπαν.