Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Χωρίς χέρια, Χωρίς πόδια, πλην όμως ακατανίκητος No 2! (Armlös, Benlös, Makalös II !)


Για τον Mikael Andersson, τον μεγαλύτερο αγωνιστή της ζωής που γνωρίζω και είδωλό μου, είχα γράψει παλαιότερα το 2007 εδώ. Ο Μίκαελ (Μίκε) παρ’ όλο που γεννήθηκε χωρίς πόδια και χωρίς χέρια το 1964, πάλεψε με νύχια και με δόντια, αυτός και οι γονείς του και βγήκε νικητής της ζωής. Άλλωστε το να είναι οικογενειάρχης επιχειρηματίας με 3 παιδιά δεν είναι μικρό κατόρθωμα.

(Σε αυτό το σημείο θέλω να ρίξω ένα κοντέινερ σάπιες ντομάτες στον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Κακά, τον Κόμπι Μπράιαντ και άλλους, που βγάζουν και σπαταλάνε εκατομμύρια κλοτσώντας ή πετώντας φουσκωμένα πετσιά και αποκαλούνται ήρωες από διάφορους βασιβουζούκους.).

Από τότε που έγραψα το πρώτο ποστ ήθελα να φτιάξω ένα βίδεο για να σας δώσω και εικόνα και δηλώσεις - ατάκες αυτού του ανθρώπου, διότι θεωρώ ότι συμπαθητικά τα κειμενάκια μου μεν, αλλά ο Μίκε αυτοπροσώπως θα κάνει την μαγκιά σας να αποδημήσει εις τας νήσους Μαλδίβας. (Του aposargentino θα πάει στις Μαλβίνας ;-) ). Χελλένικ σαμπτάιτλζ.

Οι εικόνες του βίντεο στο τέλος του ποστ είναι από το ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε από την Σουηδική τηλεόραση το 2004 και το ανεπαίσθητο τρέμουλο οφείλεται στο ότι η πηγή της εικόνας είναι βιντεοκασέτα.

Φυσικά ο προβληματισμός που προκύπτει από όλα αυτά είναι αν ο Mikael Andersson λεγόταν Μιχάλης Ανδρεόπουλος και είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, θα τα είχε καταφέρει εξ’ ίσου καλά;

Εκτιμώ ότι αυτό θα ήταν από χλωμό έως αδύνατο, δεδομένου ότι ακόμα και αρτιμελείς πεζοί κυκλοφορούν με δυσκολία στις πόλεις μας όπως φαίνεται και στις παρακάτω φωτογραφίες από το πολύ καλό ιστολόγιο ΟΙ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ ΚΑΦ.ΕΛΛ.Ο.Ι - ΚΑ.(ΦΡΟΙ) ΕΛΛ.(ΗΝΑΡΑΔΕΣ) Ο.(ΔΗΓΟ)Ι του Μαύρου Γάτου και άλλων ιστολόγων.



Ιδού λοιπόν το αριστούργημα της 7ης τέχνης! Δείτε τι πάει να πει αγωνιστής και προβληματιστείτε! Καλή θέαση! :)))

26 σχόλια:

  1. hej... Απλά κορυφαίο... η εικόνα μιλάει από μόνη της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν και δεν μπόρεσα να δω το βίντεο διάβασα την προηγούμενη ανάρτησή σου και αναρωτιέμαι:
    Τελικά ποιός είναι ανάπηρος αυτός ή εγώ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ hackaday

    Είναι να μην λυσσάξω μετά να ανεβάσω την ιστορία στα Ελληνικά στο YouTube;

    @ tiktos

    Ο αγώνας του Μίκε κάνει όλους όσους γκρινιάζουν για το οτιδήποτε τους συμβαίνει, να βάζουν το κεφάλι κάτω και να αγωνίζονται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχεις δίκιο με το τι θα είχε γίνει αν είχε γεννηθεί αυτός ο άνθρωπος στην Ελλάδα. Το είπε και μόνος του άλλωστε, ότι το αν αισθάνεται ανάπηρος εξαρτάται από το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται. Σίγουρα το ελληνικό περιβάλλον κάνει τέτοιους ανθρώπους να νιώθουν πολύ μειονεκτικά. Εδώ που είμαι τώρα βλέπω συνέχεια έξω άτομα με καροτσάκια ή ηλικιωμένους με αυτά τα Π με ρόδες (τα λεγόμενα ρουλάτορ). Είμαι σίγουρος ότι δεν είναι μεγαλύτερο το ποσοστό ΑΜΕΑ ή ηλικιωμένων εδώ. Απλά εδώ ο κόσμος αυτός μπορεί και βγαίνει έξω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Neropistolero

    Ακριβώς. Μην σου πω ότι με τόσα τροχαία στην Ελλάδα το ποσοστό των ατόμων που έχουν κινητικά προβλήματα μπορεί να είναι και μεγαλύτερο. Από κει και πέρα φαίνεται ότι τους κρύβουμε κάτω από το χαλάκι... (Που να βγει άνθρωπος στην ζούγκλα της Αθήνας).

    Μόνο στον Βόλο θυμάμαι, μου έκανε εντύπωση το πόσοι άνθρωποι κυκλοφορούσαν ΑΝΕΤΑ με καροτσάκια στην Αργοναυτών και την παραλία γενικότερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μπράβο ρε πόλσε!
    Πάντως, μία από τις πρώτες μου αναρτήσεις είχε τίτλο "Αντάρτες Πεζοδρομίων" και διεύθυνση την http://osholiastis.blogspot.com/2008/04/blog-post_254.html

    Μέχρι τώρα, σπρώχνοντας παιδικό καροτσάκι σε καταπατημένα πεζοδρόμια, την έχω τιμήσει πέντε φορές. Όχι με αυτοκόλλητα... Γενικά είμαι της άποψης ότι αφού η τροχαία δεν κάνει τη δουλειά της, ας κόψουμε εμείς αυτές τις "κλήσεις" για παρκάρισμα πάνω στα πεζοδρόμια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ O Σχολιαστής

    Θένκς!

    Βέβαια ένα αυτοκόλλητο στο παρ-μπριζ που θα γράφει "Eίμαι σταρχιδιστής μαλάκας και τους συνανθρώπους μου τους έχω χεσμένους" θεωρώ ότι θα ταρακουνούσε τα ζαγάρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Polse, θα μπορούσα να γράψω τόμο ολόκληρο με περιπτώσεις ανθρώπων που έμειναν ανάπηροι μετά το Β' Π.Πόλεμο, που τα κατάφεραν εξίσου καλά στη ζωή τους. Είχα γνωρίσει μερικούς θαυμάσιους ανθρώπους. Ενας μάλιστα, χωρίς πόδια, χωρίς μάτια, με μισή πλάτη (μια λεπτή μεμβράνη κάλυπτε τον ένα πνεύμονα!) κατάφερε πολλά με το εκπληκτικό μυαλό του. Είχε μια ευτυχισμένη οικογένεια -μια χρυσή γυναίκα που τον υπεραγαπούσε και δυο παιδιά- και ήταν αστέρι στα τα οικονομικά! Εφυγε από τη ζωή πριν μερικά χρόνια από γεράματα. Τον θυμάμαι με πολλή αγάπη, σεβασμό και θαυμασμό.
    Ολα αυτά, σε ελληναραδικο περιβάλλον, που σημαίνει πως το μυαλό είναι το παν. Το μυαλό και η εμπιστοσύνη προς τον ανάπηρο άνθρωπο, όχι να υπερπροστατεύουμε, όχι να δείχνουμε (και να πιστεύουμε) ότι είναι ανίκανος. Ανάπηρος είναι, όχι ανίκανος! ΑΜΑΝ ΠΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Rodia

    Ναι, δεν λέω, αλλά:

    1. Ένα μη Ελληναράδικο περιβάλλον όπου π.χ. ο βοϊδοκέφαλος δεν θα πιάνει με το κωλοάουντι του 2 θέσεις αναπήρων στο πάρκινγκ του ΙΚΕΑ, βοηθάει να συμμετέχει στην ζωή πολύ μεγαλύτερο ποσσοστό από τα ΑΜΕΑ.
    Όχι μόνο άτομα με δυνατό μυαλό και τεράστια ψυχικά αποθέματα,
    σαν τον Μίκε ή τον κύριο που ανέφερες.

    2. Έχω την αίσθηση ότι στην μεταπολεμική Ελλάδα η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων (εξαιρείται περίπτωσις Εθνικοφρόνων vs Κομμουνιστοσυμμοριτών) ήταν σαφώς εντονότερη από ότι σήμερα, όπου ο σταρχιδισμός δίνει και παίρνει.

    Καλημέρες! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εγώ έχω ήδη τα δικά μου ινδάλματα:

    τον πατέρα και γιο Dick & Rick Hoyt
    http://www.youtube.com/watch?v=dDnrLv6z-mM
    (http://www.teamhoyt.com/)

    και τον καθηγητή Randy Pausch
    http://www.youtube.com/watch?v=ji5_MqicxSo

    Με την πρώτη ευκαιρία θα κάνω από μία αφίσα να τις κρεμάσω πάνω από το κρεβάτι μου. Γιατί γεμίσαμε αφίσες του Che. Μέχρι και ο τελευταίος τρέντις με το τράιμπαλ τατού στο σουπερ γυμνασμένο μπράτσο και την σαγιονάρα στο πόδι έχει αφίσα του Che στο δωμάτιο του (μπράτσο = υποκατάστατο εγκεφάλου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Και ναι, στην Ελλάδα ο εν λόγω κύριος στην υπερκαλύτερη των περιπτώσεων θα είχε γίνει θέμα στην Τατιανα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ Γιώργος Μαργαρίτης

    Αυτοί είναι οι ήρωες της ζωής φίλε!

    Α, μην σου πω και στην Πάνια, αν οι γονείς του ήταν λίγο αγαθιάρηδες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κάποια στιγμή, εκεί που τον ρωτάει αν νοιώθει να τον περιορίζει το περιβάλλον και περιμένοντας εγώ την μεγαλόπνοη απάντηση του 'όχι τελικά αν θες κάτι το καταφέρνεις', ο τύπος τελικά απαντάει ναι φυσικά, και εξαρτάται από το περιβάλλον

    eat shit trol + xcuse my language, να τα βράσω τα αποθέματα ψυχής, τα πράγματα απλά και πρακτικά θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα και ντροπή που δεν είναι

    να μην πω ότι λίγο σου σφίγγεται η ψυχή αν έρθεις από το εξωτερικό ελλάδα, γιατί ε δεν μπορεί κάποια στιγμή θα το προσέξεις ότι ανάπηροι δεν κυκλοφορούν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ trol

    Εμ, έτσι είναι!

    Ψυχάρα, ψυχάρα, αλλά αν ο Μίκε ζούσε στην Κωλαθήνα π.χ. βράστα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μπράβο, μπράβο, μπράβο που θίγεις ένα τέτοιο θέμα!!! Είσαι μπλογκολεβέντης και από εδώ και πέρα μπλογκοφίλος μου καλός!!!

    Νιώθω τιμή που υπάρχουν μπλόγκερς σαν και εσένα. Σε εκτιμώ πλέον... χμ, μέχρι έρωτος!!! Ω, ναι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ ΙωάννηςΚ (πρώην ioannisk)

    Η ψυχή και η αγωνιστικότητά του, παράδειγμα προς μίμηση!

    @ Blogger_girl

    Ω, ευχαριστώ πολύ αγαπητή μπλογκοφίλη! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μπράβο ρε Polse. Μου θύμισες γιατί σε συμπαθώ από τότε που άρχισα να περιφέρομαι σε ιστολόγια.

    Πιο πολλά μπράβο στον Mikael που μας θυμίζει με πόσο μικρά πράγματα τα βάφουμε μαύρα και πόσο πολλά μπορούμε να καταφέρουμε αρκεί να το θέλουμε.

    Για τα υπόλοιπα περί υποδομών, παιδείας και τη διαφορά ανάμεσα σε ένα οργανωμένο κράτος και ένα καφενείο τα λόγια είναι περιττά. Όλοι μας θα έχουμε να θυμηθούμε σχετικά περιστατικά.
    Θυμάμαι έναν φίλο από το χωριό που κατάγομαι ο οποίος είχε ολική ακινησία από τη μέση και κάτω. Αφού δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα με τις συνθήκες ζωής και την αντιμετώπιση που είχε και παρότι αγωνιζόταν - είχε προσαρμόσει και ένα αυτοκίνητο στα μέτρα του για να μετακινείται αυτόνομα!, άρχισε να ελπίζει σε ένα θαύμα. Μία τρελαμένη θεία μου τον μύησε στη "μαγεία της προσευχής" στο Θεό (sic!). Από τότε άρχισε να πέφτει και τελικά τα παράτησε. Τι να λέμε τώρα;

    Να' σαι καλά φίλε μου, καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @ 2Σx2

    Ευχαριστώ φίλε, καλό μήνα!

    Η "μαγεία της προσευχής στον Θεό" ε;

    Κοίτα, σε μερικούς ανθρώπους μπορεί να παίζει τον ρόλο "παραμύθας" και να δίνει κάποια δύναμη για λίγο, αλλά αν η δύναμη δεν βγαίνει από μέσα σου, από τον χαρακτήρα σου, δεν κάνεις πολλά πράγματα.

    Σίγουρα αυτός ο άνθρωπος που αναφέρεις, στην "ξενέρωτη" Σουηδία, ή άλλη "ξενέρωτη" χώρα χωρίς φραπόγαλο, θα είχε περισσότερες δυνατότητες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Το πρόβλημα, polse, θα ήτο ακόμη μεγαλύτερο αν ήταν κάτοικος Ελλάδος με το κανονικό του όνομα εις την σουηδικήν. Εκεί να έβλεπες τι θα άκουγε ο κωλοπακιστανός. Ίσα που μπορεί να τον κατηγορούσαν ότι πλένει παρανόμως παμπρίζ στα φανάρια, ακόμη και δίχως χέρια. Δυστυχώς δεν εντοπίζεται σε έλλειμα ψυχής το πρόβλημά μας. Σε περίσσεια ανθρωπιάς (των άλλων) περιορίζεται. Θυμάμαι όταν είχα πάει στην Γερμανία για 2 χρόνια είχα εντυπωσιαστεί από το πόσους πολλούς αναπήρους έχουν εκεί πέρα. Μιλά με για απίστευτα πολλούς. Όταν γύρησα στην Ελλάδα συνειδητοποίησα ότι κι εδώ έχουμε πάμπολλους, απλά ντρεπόμαστε να τους βγάλουμε βόλτα στον δρόμο μη μας δουν μαζί...
    Διότι όπως ορθά λες, αν ήταν εδώ με ελληνικό ονοματεπώνυμο τέτοιο χαμόγελο μόνο στα μικυμάου θα έβλεπε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ Hades

    Δεν συμφωνώ, παρασυμφωνώ. (Γεωργίου speaking).

    Εδώ ρε συ έχω ακούσει τον χαρακτηρισμό "μπάσταρδος" (με επιστημονικοφανή τόνο) για μένα λόγω καταγωγής, από άτομο με εμφανώς τουρκαραβικό επίθετο και χουντοβασιλικά φρονήματα...

    Βράσε ρύζι Άδουλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ου άνθρουποσ ίνι πραγματικόσ ίροασ σινχαριτίρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ Πλάτανος

    Ίρος καλέ, ίρος!

    Καλός ίλθουτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Εκπληκτικό και συγκινητικό.
    Tack så mycket!

    Δεν μπορώ να διανοηθώ τι θα ήταν εκτός από ζητιάνος ο ήρωας αυτός...
    Τον φαντάζομαι έξω από εκκλησίες να είναι ξαπλωμένος και να εκλιπαρεί τον οίκτο ενώ σήμερα στην Σουηδία είναι ένας νορμάλ άνθρωπος και μάλιστα με δική του επιχείρηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ doctor

    Varsågod!

    Έτσι είναι. Χωρίς το κατάλληλο περιβάλλον και την βοήθεια των ηρωικών γονιών του που πάλεψαν για να τον κρατήσουν σπίτι, δεν θα τα είχε καταφέρει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...