I helped Patrick Mc Goohan escape.

Όπως έχω δηλώσει παλαιόθεν, βρίσκω ιδιαίτερα διασκεδαστικές (με μπόλικο ποπ-κορν) τις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας καθώς επίσης και δυστοπικά βιβλία ή ταινίες και τηλεοπτικές σειρές όπως το 1984 του Όργουελ, το «Brave New World” του Άλντους Χάξλεϋ ή το «Μάτριξ» κάποιων Εβραίων ιλουμινάτι που μισούν το γονίδιο Αίπσηλων®.

Βέβαια οι θεωρίες συνωμοσίας είναι κατά κανόνα για τα μπάζα και έχουν διασκεδαστική αξία μόνο, αλλά οι δυστοπικές προβλέψεις για την μελλοντική μορφή των ανθρώπινων κοινωνιών, έχουν κάποια υπαρκτή αξία. Και αυτό διότι κάθε άνθρωπος με πέντε δράμια μυαλό μπορεί να τις δει σαν τις αξιοπιστότερες εκτιμήσεις για το μέλλον, με γνώμονα τα σημερινά δεδομένα.

Μία ενδιαφέρουσα τηλεοπτική σειρά τέτοιου τύπου που πρωτοπροβλήθηκε το 1968 με πρωταγωνιστή τον Patrick Mc Goohan (1928-2009), ήταν ο «Φυλακισμένος» (The Prisoner). Εγώ πρώτη φορά την είδα τις αρχές της δεκαετίας του ’90 στην Ελληνική τηλεόραση. Θυμάμαι όταν είδα τις πρώτες σκηνές από το τρέιλερ με κάτι βρυχώμενα λευκά μπαλόνια να κυνηγούν τον πρωταγωνιστή σε ένα παραλιακό χωρίο αναφώνησα:

«Ω, ρε πούστη μου αυτό είναι! Και γαμώ! Επιτέλους θα δούμε πως θα την κοπανήσει ο Νο 6 από τους δεσμώτες του!»

Λες και ήδη ήξερα με κάποιο τρόπο την υπόθεση. Σε αυτό το περίεργο μπορώ να δώσω δύο εξηγήσεις:

1.Ή είχα δει την σειρά σε παιδική ηλικία, είτε στην Σουηδική, είτε στην Ελληνική τηλεόραση και δεν θυμόμουνα πολλά πράγματα.
2.Ή θυμόμουνα τον δίσκο των Iron Maiden "The number of the beast" όπου ακούγονταν μέσες – άκρες το ζουμί του διάλογου ανάμεσα στον υπαρχηγό του χωριού – φυλακή και τον φυλακισμένο:

- Που βρίσκομαι; (Where am I?)
- Στο χωριό. (In the village)
- Τι θέλεις; (What do you want?)
- Πληροφορίες! (Information!)
- Με ποια πλευρά είσαι; (Whose side are you on?)
- Αυτό θα μας αποκάλυπτε. Θέλουμε πληροφορίες! Πληροφορίες! (That would be telling. We want information. Information!)
- Δεν θα τις πάρετε! (You won’t get it!)
- Μα έτσι, μα αλλιώς θα τις πάρουμε! (By hook or by crook we will!)
- Ποιος είσαι; (Who are you?)
- Ο νέος Νο 2. (The new number two).
- Ποιος είναι ο Νο 1; (Who is number one?)
- Εσύ είσαι ο Νο 6! (You are number six.)
- Δεν είμαι αριθμός! ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ! (I am not a number, I AM A FREE MAN!)
- (Σαρδόνιος γέλωτας).

Από κάτω ακολουθούν οι τίτλοι της σειράς που δείχνουν πώς ο πρωταγωνιστής παραιτήθηκε από το σούπερ ντούπερ μυστικό κυβερνητικό του πόστο και κατόπιν απήχθηκε και οδηγήθηκε στο χωριό φυλακή. (Αυτό ήταν ένα ξενοδοχείο στην βόρεια Ουαλία στο Portmeirion). Επίσης μια τέκνο τεκνουδιά βασισμένη σε αυτήν την σουρεαλιστική σειρά. Δέστε τα βίδεα εάν γουστάρετε και συνεχίζουμε.




Η σειρά λοιπόν αποτελούταν από 17 επεισόδια, που όσο πέρναγε ο καιρός γινόντουσαν όλο και πιο σουρεαλιστικά, με αποκορύφωμα το τέλος, όπου ο Νο 1 αποδεικνύονταν ότι ήταν ο ίδιος ο Νο 6 σε μια παρανοϊκή-ψυχοπαθολογική εκδοχή. Η άλλη πλευρά του νομίσματος, που η μία πλευρά ήταν ο ανεξάρτητος – ατομιστής Νο 6. Το είδωλο του Νο 6, ο Νο 1, ηγούταν της προσπάθειας να συντρίψει την ατομικότητα του πρωταγωνιστή ώστε αυτός να υποταχθεί και να συνταχθεί με τους κατοίκους του χωριού… (Του ποιμνίου, της Ισλαμικής Ούμα, της ΕΛ-ληνοχριστιανικής κενωνίας, βάζετε ότι νομίζετε).

Κάτι σαν τον στρατό ένα πράμα. Όπου το ζητούμενο είναι συντριβούν η ατομικότητα και οι επαναστατικές ορμές του νεοσύλλεκτου, που σίγουρα θα προτιμούσε να κυνηγά γκόμενες από το να κάνει οπλοασκήσεις, βολές και να καθαρίζει «Καλιόπες».

Ήτοι: Να ντρεσαριστεί καταλλήλως, ώστε να υποτάξει τις επιθυμίες του, για να πάει αδιαμαρτύρητα να γίνει κιμάς για τα κανόνια. Και στον σημερινό κόσμο πλέον, όχι πια για να υπερασπίσει την πατρίδα του, αλλά για να ακολουθεί το ΝΑΤΟ στα Κόσοβα, τα Αφγανιστάν και τα Ιράκ.

Και αν ο στρατός μπορεί να θεωρηθεί σαν εξτρεμιστική περίπτωση (εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίσει ο στρατός), οι διάφορες κοινωνίες δεν διαφέρουν πάρα πολύ από αυτόν, αναφορικά με την ύπαρξη μηχανισμών συντριβής της ατομικότητας και του αντικομφορμισμού.

Και βέβαια πάντα η «κόλαση είναι οι άλλοι». Δεν χρειάζεται να υπάρχει ένας μηχανισμός σαν αυτόν της Στάζι στην μακαρίτισσα DDR (Ανατολική Γερμανία). Ο κοινωνικός περίγυρος, μια θάλασσα από ημι-μπετόβλακες συμβιβασμένους μπάρμπα-Μήτσους και υστερικές ανοργασμικές πιτουροκέφαλες κέρα – Ουρανίες μπορούν να σου κάνουν τα τσιμπιρδόνια ( © Προφήτας Εσταριανάκης), ωσάν μεγαθερμιδικά τσουρέκια από τον Τερκενλή (Δη πανορίτζιναλ).

Φυσικά και αυτό το «I am not a number, I AM A FREE MAN!» που κραυγάζει ο Νο 6, σίγουρα σήμερα ακούγεται ξεπερασμένο… Άλλωστε στην Σουηδία, μια από τις κοινωνίες με τον πιο ασφυκτικό έλεγχο στους πολίτες της, τόσο από τις αρχές, όσο από την θάλασσα των Svenssons, κάθε πολίτης ορίζεται από τον Personnummer (Προσωπικό Αριθμό). Όχι Αριθμό Δελτίου Αστυνομικής Ταυτότητας και άλλα τέτοια που ωραιοποιούν καταστάσεις. Είσαι ο νούμερο τάδε και κάτσε καλά μη και κλέψεις καμιά κορώνα από την εφορία.

Είναι όμως προφανές, ότι όπου υπάρχουν ομάδες ανθρώπων, πάντα κάποιοι θα θέλουν να καβαλήσουν τους άλλους για το προσωπικό τους συμφέρον, ή να τους υποχρεώσουν να ζουν όπως αυτοί νομίζουν.

Οστόσο, πρέπει να υπάρχει ένα ελάχιστο συναίνεσης, ώστε να είναι δυνατή η λειτουργία της ομάδας. Αλλιώς ομάδα δεν υφίσταται.

Αλλά ποτέ των ποτών και ζαμαί των ζαμών, ένα σύστημα κοινωνικής οργάνωσης δεν επέτυχε τους σκοπούς του εις το διηνεκές. Κάποια στιγμή υπέστη φθορά, εκτροχιάστηκε και αντικαταστάθηκε από κάτι άλλο. Το ίδιο ισχύει για τις κάθε είδους τυραννίες και αυτοκρατορίες που υπήρξαν και υπάρχουν. Πέρασαν την φάση της ανόδου, της ακμής, της παρακμής και της καταστροφής. Συμπαντικός νόμος αυτός. Τίποτε δεν είναι αιώνιο, όλα κάποτε τελειώνουν. Κάπως έτσι θα τελειώσει και η παγκόσμια τυραννία που σιγά - σιγά στήνεται γύρω μας. Θα στηθεί, θα ακμάσει και τελικά θα καταρρεύσει, είτε από τους Νο 6 του κόσμου, είτε από… γεράματα.
Δέστε μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση του Jolly Roger εδώ. (Αφιερωμένο σε όσους-ες νομίζουν ότι ένα διαδικτυακό παρωνύμιο τους δίνει οποιαδήποτε προστασία των προσωπικών τους δεδομένων).

Μη μασάτε. Κάθε τυραννία πέφτει, αρκεί να έχεις αρκετό πασατέμπο για να παρακολουθήσεις τον κύκλο της ζωής της. (Ποτέ δεν είναι αρκετός, ο πασατέμπος ο σωστός!).

Όμως και η λεγόμενη «ελευθερία» για την οποία τόσες εκθέσεις έχουν γραφτεί στα σχολεία του Ομφαλού της Γης, είναι σχετική έννοια. Κανείς δεν είναι πραγματικά ελεύθερος, ακόμα και αν ζει αυτάρκης σε ένα τροπικό νησί, χωρίς κάποιους εμφανείς περιορισμούς. Κάθε ένας από εμάς έχει την δική του προσωπική φυλακή που μπορεί να ορίζεται από την ψυχολογία του, τις γνώσεις του, τις ικανότητες του, τις προκαταλήψεις του, την θρησκεία του, την υγεία του, την χώρα που ζει και τόσα άλλα.

Για παράδειγμα πόσο ελεύθερο μπορεί να είναι ένα άτομο με νοητική στέρηση και οικονομικά και κινητικά προβλήματα; Ή μία μουσουλμάνα που έχει υποστεί κλειτορειδεκτομή, κυκλοφορεί με μπούρκα και νομίζει ότι η ζωή της είναι μια χαρά διότι έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου από τους μουλάδες και άπειρο ξύλο από τους άντρες συγγενείς της;

Σκεφτείτε το. (Συνεχίζεται...)