Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

I helped Patrick Mc Goohan escape.


Όπως έχω δηλώσει παλαιόθεν, βρίσκω ιδιαίτερα διασκεδαστικές (με μπόλικο ποπ-κορν) τις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας καθώς επίσης και δυστοπικά βιβλία ή ταινίες και τηλεοπτικές σειρές όπως το 1984 του Όργουελ, το «Brave New World” του Άλντους Χάξλεϋ ή το «Μάτριξ» κάποιων Εβραίων ιλουμινάτι που μισούν το γονίδιο Αίπσηλων®.

Βέβαια οι θεωρίες συνωμοσίας είναι κατά κανόνα για τα μπάζα και έχουν διασκεδαστική αξία μόνο, αλλά οι δυστοπικές προβλέψεις για την μελλοντική μορφή των ανθρώπινων κοινωνιών, έχουν κάποια υπαρκτή αξία. Και αυτό διότι κάθε άνθρωπος με πέντε δράμια μυαλό μπορεί να τις δει σαν τις αξιοπιστότερες εκτιμήσεις για το μέλλον, με γνώμονα τα σημερινά δεδομένα.

Μία ενδιαφέρουσα τηλεοπτική σειρά τέτοιου τύπου που πρωτοπροβλήθηκε το 1968 με πρωταγωνιστή τον Patrick Mc Goohan (1928-2009), ήταν ο «Φυλακισμένος» (The Prisoner). Εγώ πρώτη φορά την είδα τις αρχές της δεκαετίας του ’90 στην Ελληνική τηλεόραση. Θυμάμαι όταν είδα τις πρώτες σκηνές από το τρέιλερ με κάτι βρυχώμενα λευκά μπαλόνια να κυνηγούν τον πρωταγωνιστή σε ένα παραλιακό χωρίο αναφώνησα:

«Ω, ρε πούστη μου αυτό είναι! Και γαμώ! Επιτέλους θα δούμε πως θα την κοπανήσει ο Νο 6 από τους δεσμώτες του!»

Λες και ήδη ήξερα με κάποιο τρόπο την υπόθεση. Σε αυτό το περίεργο μπορώ να δώσω δύο εξηγήσεις:

1.Ή είχα δει την σειρά σε παιδική ηλικία, είτε στην Σουηδική, είτε στην Ελληνική τηλεόραση και δεν θυμόμουνα πολλά πράγματα.
2.Ή θυμόμουνα τον δίσκο των Iron Maiden "The number of the beast" όπου ακούγονταν μέσες – άκρες το ζουμί του διάλογου ανάμεσα στον υπαρχηγό του χωριού – φυλακή και τον φυλακισμένο:

- Που βρίσκομαι; (Where am I?)
- Στο χωριό. (In the village)
- Τι θέλεις; (What do you want?)
- Πληροφορίες! (Information!)
- Με ποια πλευρά είσαι; (Whose side are you on?)
- Αυτό θα μας αποκάλυπτε. Θέλουμε πληροφορίες! Πληροφορίες! (That would be telling. We want information. Information!)
- Δεν θα τις πάρετε! (You won’t get it!)
- Μα έτσι, μα αλλιώς θα τις πάρουμε! (By hook or by crook we will!)
- Ποιος είσαι; (Who are you?)
- Ο νέος Νο 2. (The new number two).
- Ποιος είναι ο Νο 1; (Who is number one?)
- Εσύ είσαι ο Νο 6! (You are number six.)
- Δεν είμαι αριθμός! ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ! (I am not a number, I AM A FREE MAN!)
- (Σαρδόνιος γέλωτας).

Από κάτω ακολουθούν οι τίτλοι της σειράς που δείχνουν πώς ο πρωταγωνιστής παραιτήθηκε από το σούπερ ντούπερ μυστικό κυβερνητικό του πόστο και κατόπιν απήχθηκε και οδηγήθηκε στο χωριό φυλακή. (Αυτό ήταν ένα ξενοδοχείο στην βόρεια Ουαλία στο Portmeirion). Επίσης μια τέκνο τεκνουδιά βασισμένη σε αυτήν την σουρεαλιστική σειρά. Δέστε τα βίδεα εάν γουστάρετε και συνεχίζουμε.




Η σειρά λοιπόν αποτελούταν από 17 επεισόδια, που όσο πέρναγε ο καιρός γινόντουσαν όλο και πιο σουρεαλιστικά, με αποκορύφωμα το τέλος, όπου ο Νο 1 αποδεικνύονταν ότι ήταν ο ίδιος ο Νο 6 σε μια παρανοϊκή-ψυχοπαθολογική εκδοχή. Η άλλη πλευρά του νομίσματος, που η μία πλευρά ήταν ο ανεξάρτητος – ατομιστής Νο 6. Το είδωλο του Νο 6, ο Νο 1, ηγούταν της προσπάθειας να συντρίψει την ατομικότητα του πρωταγωνιστή ώστε αυτός να υποταχθεί και να συνταχθεί με τους κατοίκους του χωριού… (Του ποιμνίου, της Ισλαμικής Ούμα, της ΕΛ-ληνοχριστιανικής κενωνίας, βάζετε ότι νομίζετε).

Κάτι σαν τον στρατό ένα πράμα. Όπου το ζητούμενο είναι συντριβούν η ατομικότητα και οι επαναστατικές ορμές του νεοσύλλεκτου, που σίγουρα θα προτιμούσε να κυνηγά γκόμενες από το να κάνει οπλοασκήσεις, βολές και να καθαρίζει «Καλιόπες».

Ήτοι: Να ντρεσαριστεί καταλλήλως, ώστε να υποτάξει τις επιθυμίες του, για να πάει αδιαμαρτύρητα να γίνει κιμάς για τα κανόνια. Και στον σημερινό κόσμο πλέον, όχι πια για να υπερασπίσει την πατρίδα του, αλλά για να ακολουθεί το ΝΑΤΟ στα Κόσοβα, τα Αφγανιστάν και τα Ιράκ.

Και αν ο στρατός μπορεί να θεωρηθεί σαν εξτρεμιστική περίπτωση (εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίσει ο στρατός), οι διάφορες κοινωνίες δεν διαφέρουν πάρα πολύ από αυτόν, αναφορικά με την ύπαρξη μηχανισμών συντριβής της ατομικότητας και του αντικομφορμισμού.

Και βέβαια πάντα η «κόλαση είναι οι άλλοι». Δεν χρειάζεται να υπάρχει ένας μηχανισμός σαν αυτόν της Στάζι στην μακαρίτισσα DDR (Ανατολική Γερμανία). Ο κοινωνικός περίγυρος, μια θάλασσα από ημι-μπετόβλακες συμβιβασμένους μπάρμπα-Μήτσους και υστερικές ανοργασμικές πιτουροκέφαλες κέρα – Ουρανίες μπορούν να σου κάνουν τα τσιμπιρδόνια ( © Προφήτας Εσταριανάκης), ωσάν μεγαθερμιδικά τσουρέκια από τον Τερκενλή (Δη πανορίτζιναλ).

Φυσικά και αυτό το «I am not a number, I AM A FREE MAN!» που κραυγάζει ο Νο 6, σίγουρα σήμερα ακούγεται ξεπερασμένο… Άλλωστε στην Σουηδία, μια από τις κοινωνίες με τον πιο ασφυκτικό έλεγχο στους πολίτες της, τόσο από τις αρχές, όσο από την θάλασσα των Svenssons, κάθε πολίτης ορίζεται από τον Personnummer (Προσωπικό Αριθμό). Όχι Αριθμό Δελτίου Αστυνομικής Ταυτότητας και άλλα τέτοια που ωραιοποιούν καταστάσεις. Είσαι ο νούμερο τάδε και κάτσε καλά μη και κλέψεις καμιά κορώνα από την εφορία.

Είναι όμως προφανές, ότι όπου υπάρχουν ομάδες ανθρώπων, πάντα κάποιοι θα θέλουν να καβαλήσουν τους άλλους για το προσωπικό τους συμφέρον, ή να τους υποχρεώσουν να ζουν όπως αυτοί νομίζουν.

Οστόσο, πρέπει να υπάρχει ένα ελάχιστο συναίνεσης, ώστε να είναι δυνατή η λειτουργία της ομάδας. Αλλιώς ομάδα δεν υφίσταται.

Αλλά ποτέ των ποτών και ζαμαί των ζαμών, ένα σύστημα κοινωνικής οργάνωσης δεν επέτυχε τους σκοπούς του εις το διηνεκές. Κάποια στιγμή υπέστη φθορά, εκτροχιάστηκε και αντικαταστάθηκε από κάτι άλλο. Το ίδιο ισχύει για τις κάθε είδους τυραννίες και αυτοκρατορίες που υπήρξαν και υπάρχουν. Πέρασαν την φάση της ανόδου, της ακμής, της παρακμής και της καταστροφής. Συμπαντικός νόμος αυτός. Τίποτε δεν είναι αιώνιο, όλα κάποτε τελειώνουν. Κάπως έτσι θα τελειώσει και η παγκόσμια τυραννία που σιγά - σιγά στήνεται γύρω μας. Θα στηθεί, θα ακμάσει και τελικά θα καταρρεύσει, είτε από τους Νο 6 του κόσμου, είτε από… γεράματα.
Δέστε μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση του Jolly Roger εδώ. (Αφιερωμένο σε όσους-ες νομίζουν ότι ένα διαδικτυακό παρωνύμιο τους δίνει οποιαδήποτε προστασία των προσωπικών τους δεδομένων).

Μη μασάτε. Κάθε τυραννία πέφτει, αρκεί να έχεις αρκετό πασατέμπο για να παρακολουθήσεις τον κύκλο της ζωής της. (Ποτέ δεν είναι αρκετός, ο πασατέμπος ο σωστός!).

Όμως και η λεγόμενη «ελευθερία» για την οποία τόσες εκθέσεις έχουν γραφτεί στα σχολεία του Ομφαλού της Γης, είναι σχετική έννοια. Κανείς δεν είναι πραγματικά ελεύθερος, ακόμα και αν ζει αυτάρκης σε ένα τροπικό νησί, χωρίς κάποιους εμφανείς περιορισμούς. Κάθε ένας από εμάς έχει την δική του προσωπική φυλακή που μπορεί να ορίζεται από την ψυχολογία του, τις γνώσεις του, τις ικανότητες του, τις προκαταλήψεις του, την θρησκεία του, την υγεία του, την χώρα που ζει και τόσα άλλα.

Για παράδειγμα πόσο ελεύθερο μπορεί να είναι ένα άτομο με νοητική στέρηση και οικονομικά και κινητικά προβλήματα; Ή μία μουσουλμάνα που έχει υποστεί κλειτορειδεκτομή, κυκλοφορεί με μπούρκα και νομίζει ότι η ζωή της είναι μια χαρά διότι έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου από τους μουλάδες και άπειρο ξύλο από τους άντρες συγγενείς της;

Σκεφτείτε το. (Συνεχίζεται...)

15 σχόλια:

  1. Emancipate yourselves from mental slavery;
    None but ourselves can free our minds...
    Bob Marley

    Μόνοι μας συντηρούμε τα δεσμά μας. Όπως η ιστορία με τον ελέφαντα που δεν φεύγει αν και έχει την δύναμη να ξεπατώσει το παλούκι που τον κρατά δεμένο γιατί το συνήθισε από μικρός και δεν πιστεύει πως μπορεί. Ή όπως τα καναρίνια που αν ανοίξεις την πόρτα μπορεί να βγούν αλλά σε λίγο ξαναγυρίζουν τρομαγμένα στο κλουβί τους και προσπαθούν να βρούν την πόρτα για να ξαναμπούν.
    Όπως στην ταινία "Shawshank Redemption" είμαστε "institutionalized" και έχουμε ανάγκη (ή πιστεύουμε πως έχουμε ανάγκη) από το σύστημα που μας τρέφει, συντηρείται από εμάς και στο τέλος μας συνθλίβει.
    Χαρακτηριστικό παράδειγμα θα είναι και το αποτέλεσμα των εκλογών που έρχονται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σεβαστέ μου πεταλωτά κενταύρων,
    δεν υπάρχει ελεύθερος μη-πολίτης. Μόνο ελεύθερος πολίτης υπάρχει. Και ο πολίτης είναι επώνυμος, με όλα όσα τον αφορούν να βγαίνουν στη φόρα. Απαιτεί όλα τα δικά του να βγαίνουν στη φόρα. Είναι δημόσιο πρόσωπο που συγκυβερνά, και για τα δημόσια πρόσωπα δεν υπάρχει προσωπικό απόρρητο.

    Έτσι νομίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Ptomas

    O Marley ξέρει τι λέει... Όσο για τις εκλογές, άστα, τρέμω για το αποτέλεσμα, πόσες φορές μπορεί να απογοητευτεί ένας άνθρωπος πια;;;


    @Svennegreken

    1ον ο Όργουελ τα σπάει!

    2ον κι ο Χάξλεϋ τα σπάει, αλλά σ’αυτόν θα έπρεπε να πω τα μασάει καλύτερα γιατί πρέπει να είχε πιει/μασήσει/σνιφάρει όλη την υφήλιο…

    3ον το Portmeirion λένε πως είναι καταπληκτικό και δεν πήγα ρε γαμώτο.. Θα πάω όμως κάποια στιγμή, δεν έχω τελειώσει με την Β. Ουαλία.

    4ον, ο διάλογος που έβαλες μου θυμίζει λιγάκι αυτό:
    http://www.ntng.gr/default.asp?entryID=261&pageID=23&tablePageID=22&langID=1

    5ον, μας δίνουν τα ψίχουλα μιας ψευδής αίσθησης ελευθερίας και ο κόσμος επαναπαύεται. Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο νιώθει όχι μόνο πως είναι ελεύθερος αλλά πως κάνει και την επανάστασή του κιόλας οπότε αράζει στον καναπέ του ήσυχος ενώ κάποιοι άλλοι τρίβουν τα χέρια τους με χαρά… Γιατί ναι, είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε αυτό που θέλουν κάποιοι άλλοι να επιλέξουμε…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Ptomas

    Έτσι είναι. Ο εαυτός μας μπορεί να είναι ο χειρότερος δεσμοφύλακας! Ο Νο 1 είναι ο Νο 6!

    @ πρκλς

    Πολίτης και ουχί ιδιώτης (με την αρχαία έννοια φυσικά. Αν και έχω την ενδύπωσιν ότι οι σύγχρονοι ιδιώτες είναι συγκρίσιμοι των αρχαίων).

    @ Ιοκάστη

    Η καλύτερη φυλακή είναι αυτή που τα κάγκελά της δεν φαίνονται...

    Σαν το Portmeirion ένα πράμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μμμμμ... εξ-αιρετική σενδονιάς, από αυτές του Βερόπουλου που με κάνουν κεφάτο.

    Δυστυχώς υπάρχει και η αντίθετη όψη από αυτό που λες στο τέλος: ότι υπάρχει και η έννοια της ελευθερίας που μου δίνει τη δυνατότητα έως και να κάνω ο,τιδήποτε γουστάρω και να θεωρώ ότι δεν ενοχλώ και κανέναν κιόλας. Δυστυχώς πρόκειται για τις δύο διαφορετικές όψεις του ιδίου νομίσματος. Δυστυχώς ο εαυτός μας είναι ο χειρότερος εχθρός διαχρονικά και για τα πάντα. Οι αρχαίοι δεν ήταν ηλίθιοι που είχαν σε τόσο περίοπτη θέση στον Ναό το "γνώθι σεαυτόν". Τον άλλον μπορείς να τον μάθεις εύκολα, επειδή τον παρατηρείς απ'έξω. Άσε που και να μην τον μάθεις δεν σε πολυνοιάζει. Τον εαυτό σου όμως παρόλο που τον ξέρεις πολύ καλά πασχίζεις να τον κρύβεις για να μην σε βάλει από κάτω ένεκα διαφορετικής νοοτροπίας.
    Σκέψου το απλό: στη μεγάλη και επιτυχημένη διαδήλωση του καναπέ το 2007 για τις φωτιές, αν το χέσεμές έλεγε ότι θα έχει και περίπτερα να εγγραφείτε εθελοντές δασοπυροσβέστες, ζήτημα αν θα είχαν μαζευτεί 10 άτομα. Άρα η νοοτροπία μας επειδή είναι άρρωστη αποτελεί το πλέον γόνιμο έδαφος για να μας καταπιέζουν, να μας αφαιρούν ελευθερίες, να μας πιάνουν τα οπίσθια κλπ, κλπ.Διότι είμαστε μαθημένοι (και επαγγελματίες συνάμα) σε δύο σημαντικά πράγματα: πρώτον, στην γκρίνια (όπου αν τα κάνουμε όλα τέλεια θα είμεθα δυστυχισμένοι επειδή δεν θα έχουμε λόγο να γκρινιάζουμε) και δεύτερον, η αμετροέπεια (να μην είμαστε ποτέ ικανοποιημένοι με όσα μας κάνουν ευτυχισμένους).

    Είπαμε, χέσεμές...
    664, the room next door να'ούμ...
    Απίστευτη σειρά ο Πριζονιέρος (κατά το πιονιέρος).

    Τα σ(κ)εύη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ pølsemannen

    Τώρα χτύπησες βαρύ θέμα όπου έχει αναλυθεί πολλάκις εις φεγγαρόλουστες παραλίας ύπο το αχνόν φως των αστεριών.

    Και έχω καταλήει στο εξής: Η ελευθερία είναι σχετική έννοια. Μπορείς να την ορίσεις μόνο σε σχέση με τα αντίστοιχα δεσμά. Ελευθερίες που απολαμβάνουν οι πολίτες σήμερα, ήταν αδιανόητες πριν κάτι αιώνες. Και αντίστοιχα ελευθερίες που θα υπάρχουν σε μερικούς αιώνες (εάν δεχτούμε ότι η ανθρωπότης θα συνεχίσει την εξέλιξη και δεν θα αποβλακωθεί μέχρι θανάτου), μας είναι αδιανόητες τώρα.

    Άρα η ελευθερία ορίζεται από αυτόν που στην ουσία την καταπιέζει. Πχ δεν θα αναφερόμασταν στην ελευθερία του λόγου αν δεν υπήρχε η λογοκρισία ή η ενδεχόμενη ποινική δίωξη. Λόγω της λογοκρισίας ή της ενδεχόμενης δίωξης, θεωρούμε την ελευθερία του λόγου ως είδος ελευθερίας.

    Όσο φθήνουν οι καταπιεστικοί παράγοντες (ή τα οποιαδήποτε δεσμά), τό ίδιο θα κάνουν και οι ελευθερίες δεδομένου ότι δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης. Απλά θα έχουν βρεθεί άλλου είδους δεσμά, τα οποία με τη σειρά τους θα πυροδοτούν τις ανάγκες για νέα είδη ελευθεριών κλπ κλπ. Αν μη τι άλλο, ως άνθρωποι βαριόμαστε εύκολα και συνεχώς ανακλύπτουμε νέα "παιχνίδια" για να τσιλιμπουρδίζουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ Hades

    Έλα ρεσέ, μόνο 10 στην συγκέντρωση του 07;

    Εγώ σου λέω θα ερχόσαντε ίσα με 50 άτομα, από τα οποία μετά θα λακίζανε τα 48 μετά την εγγραφή τους...

    Ο εαυτός μας, μας θέτει περιορισμούς που μπορεί να τους κατανοούμε ή όχι...

    Ο Νο 6 είναι ο Νο 1!

    @ ellinaki

    "... (εάν δεχτούμε ότι η ανθρωπότης θα συνεχίσει την εξέλιξη και δεν θα αποβλακωθεί μέχρι θανάτου)...."

    Για το ανωτέρω συνιστώ την ταινία Idiocracy του Mike Judge δημιουργού των Beavis & Butthead!

    Ελευθερία χωρίς Σκλαβιά δεν νοείται, όπως και Νο 6 χωρίς Νο 1. Αυτό που λες με τα παιχνιδάκια που ψάχνουμε, είναι αληθές και μέσα στην φύση μας. Το ανθρώπινο μυαλό χωρίς προβλήματα προς αντιμετώπιση μαραζώνει. Ακόμα και αν κανείς λύσει αυτά που θεωρούνται βασικά σεξ, φαΐ, 32 ζεβρέ Hummer με ενσωματωμένο τζακούζι/πισίνα, βρίσκει μαλακιούλες για να δυστυχεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η καλύτερη φυλακή είναι αυτή του μυαλού μας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητε πεταλωτα κενταυρων,
    αν και το ιδιο απαισιοδοξος μ' εσενα και τον Hades θελω να διορθωσω ενα μικρο στοιχειακι που γνωριζω απο πρωτο χερι.

    Η αληθεια ειναι οτι η ενδοξη ΕΛλας διαθετει καμποσους εθελοντες πυροσβεστες. Γεγονος που δειχνει οτι ο απλος κοσμος δεν ειναι καθολου ηλιθιος και καθολου αναισθητος. Πιστευω οτι αν υπηρχαν αυτα τα περιπτερα θα δεχονταν μερικες χιλιαδες αιτησεις.

    Μερικοι κανουν οτι μπορουν για να αποθαρρυνουν αυτους τους ανθρωπους - και εν μερει τα καταφερνουν.
    Με την ηρωικη επιμονη ενος γαιδουριου (η παρομοιωση με ζωο αποτελει κοπλιμεντο! ) οι ελληνες εθελοντες πυροσβεστες εξακολουθουν να υπαρχουν.

    Δεν ειμαι σιγουρος, αν αυτο με τους πυροσβεστες εχει σχεση με το κεντρικο θεμα του ποστ. Αν οχι, ζηταω συγνωμη.
    Ισως ομως εχει να κανει με την εννοια της προσωπικης ελευθεριας. Οι ανθρωποι αυτοι προσθερουν ελευθερα μια πολυτιμη υπηρεσια και οι υπολοιποι τους φτυνουν.

    Υ.Γ. Ευχαριστω για την αναφορα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Sophia

    Δεν γίνεται αντιληπτή, ακριβώς γι αυτό είναι η καλύτερη!

    @ Jolly Roger

    Μα φυσικά και υπάρχουν.

    Άλλο αν κανείς μπορεί αγανακτώντας να υπερβάλει εν τη ρύμη του λόγου (γραπτού) λέγοντας "Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εθελοντές πυροσβέστες, βοηθοί ηλικιωμένων-ανάπηρων, βιομηχανία, επιχειρηματικότητα..." κλπ.

    Αυτό που υπάρχει σίγoυρα δεν είναι αρκετό για να υπερνικήσει αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του σταρχιδισμού - ωχαδελφισμού που υπάρχει.

    Μεγάλο πράμα η περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

    Στην βόρεια Ευρώπη ο Ελληναράς μπορεί να συμμαζευτεί και στην Ελλάδα ο Βορειοευρωπαίος να γίνει χύμα στο κύμα...

    ΥΓ.

    Παρακαλώ, η ανάρτησίς σας ήτο εκπληκτική! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ναι, το idiocracy είναι must-see για όσους δεν είχαν μέχρι τώρα την τύχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φυλακίζοντας σωματικά έναν άνθρωπο, το μόνο που μπορείς να πετύχεις είναι να του στερήσεις την κίνηση, όχι όμως και την σκέψη.

    Επίσης, η συνεχής "επιτήρηση" και ο εκφοβισμός του, μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά ως προς την ελεύθερη σκέψη, αλλά δεν μπορεί να την αποκλείσει εντελώς.

    Αντίθετα, όμως, με τη δημιουργία "μονοδρόμων" στο μυαλό ενός ανθρώπου, εξασφαλίζεις το γεγονός ότι δεν πρόκειται να κάνει ή να σκεφτεί αυτά που δεν θα ήθελες, διότι είτε δεν μπορεί, είτε δεν θέλει. Έτσι επιτυγχάνεις την απόλυτη υποταγή, χωρίς να χρειαστεί ούτε φυλάκιση, ούτε επιτήρηση και κυρίως χωρίς ο άνθρωπος να είναι πολλές φορές σε θέση να αντιληφθεί ότι είναι υποταγμένος και έχει γίνει υποχείριο.

    Το θέμα όμως είναι ότι ακόμη κι αν όλοι κάποια ημέρα αντιλαμβανόμασταν την ύπαρξη μονοδρόμων στο μυαλό μας, πόσοι θα μπορούσαμε ή θα θέλαμε να πάμε ανάποδα σε αυτούς ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ ellinaki

    Όχι στο νερό, ναι στους ηλεκτρολύτες!

    @ ESKARINA

    Ακριβώς αυτό. Το καλύτερο είναι να εμποδίσεις τις σκέψεις που δεν σε συμφέρουν σαν δεσμοφύλακα- εξουσιαστή.

    Όχι μόνο πετυχαίνεις υποταγή, αλλά και ο υποταγμένος νομίζει ότι είναι ελεύθερος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητέ Κάρολε, δεν σε αναγνωρίζω λέμε! :Ρ
    Προκλητικό, παραπειστικό, πανάθλιο ποστ και παρασέρνεις στον όλεθρο και στην οδό της απωλείας και τους αναγνώστες/σχολιαστές σου! Απαπαπαπαπα!!!!!
    Δεν συμφωνώ ούτε με τα σημεία στίξης!!! Διαφωνώ με τους τόνους, τις τελείες και τα κόμματα -φυσικά...

    Πάω να ρίξω έναν υπνάκο και σε 24 ώρες θα απαντήξω -θέλει υπνοπαιδεία και μελέτη το πράγμα, δια να είμεθα σοβαροί λέμε :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ Rodia

    Ω, πρέπει να είναι το νέο χτένισμα!

    (Λέω πάω να βγάλω το ποστ σε mp3 για υπνοπαιδεία λέμε!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...