الرومΕλ Ρουμ- (Ιστορίες εθνικής συνέχειας)

Στην Σούρα 30 (Ελ Ρουμ) του Κορανίου, αναφέρεται σύμφωνα με την μετάφραση από το επιτελείο του Ισλαμιστή δημιουργιστή Harun Yahya:

«Οι Ρωμιοί έχουν ηττηθεί σε μια γη πολύ κοντινή. Αλλά αυτοί και μετά την ήττα τους θα αναδειχθούν και πάλι νικητές σε μερικά χρόνια. Αυτή είναι υπόθεση που θα αποφασίσει ο Θεός και για ό,τι έγινε στο παρελθόν και για ό,τι θα γίνει στο μέλλον».

Στο ίδιο χωρίο σε μετάφραση του μεταφραστικού επιτελείου των εκδόσεων «Κάκτος», οι «Ρωμιοί» (Ελ Ρουμ) της μετάφρασης του Ισλαμιστικού επιτελείου, βαφτίζονται «Έλληνες». Προφανώς στο πνεύμα της αέναης συνέχεις του Ελληνικού έθνους δια μέσου των χιλιετηρίδων. Εκ των πραγμάτων το να θεωρεί κανείς την αυτοκρατορία κάτι καραελλήνων από την Γραβιά, όπως του Κωνσταντίνου (Flavius Valerius Constantinus) και του Ιουστινιανού (Flavius Petrus Sabbatius Iustinianus) που μητρική γλώσσα είχαν την Ελληνική και άλλη γλώσσα δεν εγνώριζαν και δεν άφησαν άλλη να μολύνει τα αυτοκρατορικά τους στόματα, σαν Ελληνικό κράτος, είναι δείγμα υγιούς σκέψης, διότι εθνικόν είναι το αληθές, έτσι Φανούρη - Σιγισμούνδε; Τι; Οι κύριοι δεν ήταν Έλληνες εκ καταγωγής, ούτε είχαν Ελληνική συνείδηση; Το βράδυ δεν έχει πατάτες τηγανητές!

(Διαφημιστική σφην 1:
Στα χέρια μου, σαν ένας από τους διαχειριστές της mailing list της «Αναδάσωσης», έπεσε και ένα PDF με μια μετάφραση του Κορανίου στα Ελληνικά, εγκεκριμένη από τον Βασιλιά της φονταμενταλιστικής ουαχαμπιστικής Σαουδικής Αραβίας, που έχει βαλθεί να εξαπλώσει στην Ευρώπη με κάθε μέσο την δικιά της ακραία εκδοχή του Ισλάμ. Ο αποστολέας έφαγε από εμένα τα δέοντα γαμωσταυρίδια για το σπαμάρισμα, αλλά εκ των υστέρων μετανιώνω που δεν έλεγξα την σούρα 30, για να εκτιμήσω το μέγεθος του λαϊκισμού της Σαουδαραβικής μετάφρασης).

Το εν λόγω χωρίο αναφέρεται σε μία ήττα των Χριστιανών Βυζαντινών από τους Ζωροαστριστές ακόμα Πέρσες που συνέβη κατά την διάρκεια της ζωής του Μωάμεθ. Ο Μωάμεθ και οι οπαδοί του πολέμησαν στο πλευρό των Βυζαντινών, αφού η Χριστιανική θρησκεία ήταν εγγύτερα στο Ισλάμ από ότι στον Περσικό Ζωροαστρισμό.

Το χωρίο του Κορανίου αναφέρει ότι οι Ρουμ (Ρωμιοί, ή Έλληνες στην Παπαρρηγοπουλικήν) μπορεί να έχασαν, αλλά μια μέρα με την βοήθεια του Θεού θα νικήσουν. Αυτή η πρόβλεψη, ίσης αξίας με την πρόβλεψη ότι κάποτε η Μπαρτσελόνα θα συντρίψει τον Άγιαξ Άσπρων Χωμάτων, θεωρείται από πολλούς μωαμεθανούς σαν ένα από τα θαύματα του Κορανίου. Ε, του κερατά. Δεν είχε πάρει και την κάτω βόλτα η Βυζαντινή αυτοκρατορία του 7ου αιώνα. Κάποιον, κάπου θα νικούσε.

Βλέπουμε λοιπόν, με αφορμή το «Έλληνες» στην μετάφραση του «Κάκτου» (αλλά και πάρα πολλές άλλες, μα τον Μεγάλο Σουβλακέα ποιητή πάντων των γύρωνε τε και των μπιρονίονε) ότι υπάρχει αυτή η Παπαρρηγοπούλεια λύσσα της υπερτρισχιλιετούς «συνέχειας» του Ελληνισμού με όρους… Εθνικού κράτους.

Συνέχεια λοιπόν.

Ποια συνέχεια ακριβώς υπάρχει μεταξύ του Ομήρου και του Θεμιστοκλή (Ντέμη) Δεμεχέζη του νταλικιέρη;
Ποια συνέχεια υπάρχει ανάμεσα στα αρχαιοελληνικά αγάλματα και τις πρωταγωνίστριες του Next Top Model;

(Διαφημιστική σφην 2:
Φυσικά και οι δεν είχαν όλοι οι αρχαίοι Έλληνες σώματα σαν τους Κούρους και τις Κόρες, ή τον Ερμή του Πραξιτέλους. Προφανώς οι παχύσαρκοι ήταν ελάχιστοι, αλλά τα αγάλματα σίγουρα αποτελούσαν τα πρότυπα της ομορφιάς της εποχής και όχι απεικόνιση του μέσου ανθρώπου. Ακριβώς όπως οι φωτοσοπιασμένες μέχρι αηδίας μοντέλες στα σημερινά περιοδικά, που είναι λες και έχουν βγει από το Νταχάου, αποτελούν τα σημερινά πρότυπα ομορφιάς).

Συνέχεια κρατική με την σημερινή έννοια του κράτους προφανώς δεν υπάρχει. Κράτος «Ελλάδα» δεν υπήρχε στην αρχαία εποχή με τις πόλεις κράτη, μετά ήρθε η βραχύβια αυτοκρατορία του Μεγαλέξαντρα, μετά τα Ελληνιστικά βασίλεια και μετά η Ρωμαϊκή κατάκτηση, Η Βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν πολύ απλά εξέλιξη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που χρησιμοποιούσε μεν την Ελληνική γλώσσα, αλλά οτιδήποτε άλλο Ελληνικό έπεσε υπό διωγμό, για να ξεριζωθεί η Ελληνική θρησκεία προς όφελος της Χριστιανικής. Οι Έλληνες ήταν μέλη μιας πολυεθνικής αυτοκρατορίας, αλλά σίγουρα δεν ήταν η κυρίαρχη εθνότητα πάνω από τις άλλες, όπως π.χ. οι Γερμανοί και κατά δεύτερο λόγο οι Ούγγροι στην Αυστροουγγρική αυτοκρατορία. Ούτε να πουν ότι ήταν Έλληνες δεν μπορούσαν, μην τυχών και τους πουν Εθνικούς. Οι Έλληνες έγιναν Ρωμιοί, ούτε καν Ρωμαίοι. (Οι Ρουμ που έλεγαν οι συγγραφείς του Κορανίου). Μετά, Τουρκοκρατία και τον 19ο αιώνα, τον αιώνα που άρχισαν να διαμορφώνονται πολλά εθνικά κράτη, μετά την επανάσταση των Γραικών / Ρωμιών /Αρβανιτών (Χριστιανών γενικώς) προέκυψε το Βρετανικό (μέχρι το 1949) προτεκτοράτο «Ελλάς». Μετά ανέλαβαν οι Αμερικανοί και αργότερα το 1981 μπήκε συνεταίρος στην «protection» (προστασία, νταβατζιλίκι) η ΕΟΚ (από το 1992 ΕΕ).

Άντε γεια που θα έλεγε και γνωστός εκ Πειραιά αγγειοπλάστης (τσουκαλάς).
Πάμε στα φυλετικά τώρα, που τόσο πολύ ερεθίζουν σεξουαλικώς διάφορους εθνοπαράφρονες εκ ΝΑ Ασίας (Λάος). Προφανώς μεταξύ του Ομήρου ή κάποιου Μινωίτη πυγμάχου που αποθανατίστηκε στο ανάκτορο της Κνωσού και του Θεμιστοκλή Δεμεχέζη έχουν μεσολαβήσει πολλοί και διάφοροι, όπως Ρωμαίοι, Γαλάτες, Γότθοι. Σλάβοι, Αλβανοί, Τούρκοι, Βενετοί, Αιγύπτιοι του Ιμπραήμ και δεν συμμαζεύεται. Ας μην πούμε και για τον Γότθο Αλάριχο (Ούλριχ) που με τις ευλογίες του Βυζαντινού Αυτοκράτορα, έσφαξε κόσμο και κοσμάκη στην ηπειρωτική Ελλάδα επειδή δεν ήταν Χριστιανοί. Αλλά μην απελπίζεστε ω οπαδοί της φυλετικής καθαρότητας. Τα μπασταρδάκια είναι λέει πιο έξυπνα. Άρα ο Δεμεχέζης… εεε… μάλλον φταίνε τα μεταλλαγμένα και το χαζοκούτι που δείχνει Λιακό και νεξτ τοπ μόντελ.

(Διαφημιστική σφην 3:
Εάν τεκνοποιήσουν δυο ξαδέλφια μεταξύ τους, ο δείκτης νοημοσύνης των τέκνων θα είναι ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΣ από τον Μ.Ο. των δεικτών νοημοσύνης των γονιών τους.
Εάν τεκνοποιήσουν δυο άτομα από την ίδια εθνοτική ομάδα, ο δείκτης νοημοσύνης των τέκνων θα είναι ΙΣΟΣ με τον Μ.Ο. των δεικτών νοημοσύνης των γονιών τους.
Εάν τεκνοποιήσουν δυο άτομα από διαφορετικές εθνοτικές ομάδες, ο δείκτης νοημοσύνης των τέκνων θα είναι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ από τον Μ.Ο. των δεικτών νοημοσύνης των γονιών τους. Προτιμήστε αλλοδαπές – ους συντρόφισσες –ους. Θα σας ζαλίζουν και λιγότερο τα πεθερικά λόγω αποστάσεως).

Τώρα αν οι Μπουμπουκόπληκτοι νομίζουν ότι οι διάφοροι κατακτητές και επιδρομείς του Ελληνικού χώρου δεν ΠΗΔΟΥΣΑΝ αγνές Ελληνοπούλες, κάπου έχουν εσφαλμένη αίσθηση της πραγματικότητας. Να, κάτι σαν τον καραμαλάκα καραρατσίστα Φαλμεράυερ, που έψαχνε να βρει τον Ερμή του Πραξιτέλη ντυμένο με φουστανέλα ή έστω βράκα στο πρόσωπο των Ρωμιών. Ρε, α πάγαινε από δω.

Ναι βρε Κάρολε, αλλά κάποια υπερτρισχιλιετής συνέχεια δεν υπάρχει θα ρωτήσει η αναγνώστρια του ιστολογίου που είχε την υπομονή να φτάσει μέχρι εδώ χωρίς να λύσει και ένα Σουντόκου ενδιάμεσα.

Ναι υπάρχει.

Και αυτή είναι η συνέχεια της γλώσσας. Φυσικά «Τα πάντα ρει, δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης!» που έλεγε ο Ηράκλειτος. Η Ελληνική γλώσσα επέδρασε σε άλλες σε κάποιες εποχές και δέχτηκε επιδράσεις από άλλες σε κάποιες άλλες πιο δύσκολες. Αν προσθέσουμε και την φυσιολογική διαχρονική μεταβολή της γλώσσας, τόσο στην σύνταξη όσο και στην προφορά, βρίσκουμε τον μοναδικό σίγουρο δεσμό ανάμεσα στον Όμηρο και τον Θεμιστοκλή Δεμεχέζη τον νταλικιέρη.

Διότι τελικά το τι είναι κανείς, είναι αυτό που έχει στο μυαλό του και την καρδιά του πέρα από οποιαδήποτε πατσαβουρόχαρτα υπηκοότητας ή ότι άλλο. Και φυσικά η πρώτη γλώσσα, η μητρική (άντε το πολύ η δεύτερη) καθαρίζει τι θα υπάρχει μέσα στο μυαλό και την καρδιά. Βέβαια, κακώς λέω καρδιά, αυτή είναι απλά μια αντλία που κυκλοφορεί το αίμα στο σώμα. Υπεύθυνος και για το συναίσθημα είναι πάλι ο εγκέφαλος με το δεξί ημισφαίριο. Το αριστερό φυσικά είναι υπεύθυνο για την λογική.

Αυτά τα πολλά περί Κορανίου και υπερτρισχιλιετούς συνέχειας του Ελληνισμού. Κλείνω με την τελευταία διαφημιστική σφήνα για σήμερα.
(Διαφημιστική σφην 4:
Ζητείται κορασίς / νεανίς / γυνή / γραϊδιον που θα εκτιμήσει τα παρακάτω δώρα δια την αιρετικήν αντιορθόδοξην εορτήν του Ψευδοαγίου Βαλενδίνου:

1. Ανθρώπινη καρδιά από σοκολάτα γάλακτος με τις βαλβίδες και απ’ όλα, τυλιγμένη με κόκκινη κορδέλα.
Ή εναλλακτικά:
2. Δεξί ημισφαίριο εγκεφάλου από λευκή σοκολάτα με τις αυλακώσεις και απ’ όλα, τυλιγμένο με φούξια κορδέλα.

Ρομαντισμός και σοσιαλιστικός ρεαλισμός σε ένα μοναδικό δείγμα).