Βαλβίδες εκτόνωσης τεστοστερόνης.

Όπως είναι γνωστό στην πλειονότητα των εκλεκτών που κατοικούν στον ομφαλό του πολυσύμπαντος, εμάς τους άντρες με άλφα κεφαλαίο ναούμε, μας χαρακτηρίζει μία χημική ουσία, μία ορμόνη για την ακρίβεια, η γνωστή μας τεστοστερόνη, που κυκλοφορεί ΚΑΙ σε τσιρότα.

Για μερακλήδες που θέλουν αξιόλογες επιδόσεις και πλούσιες εκσπερματώσεις. Ή γυναίκες που θέλουν να αποκτήσουν όσο το δυνατόν πιο άκοπα μπράτσα σαν του Σβαρτσενέγκερ, επίδοξου πρόεδρου της ΕΕ. (Δεν το ξέρατε; Τώρα το μάθατε. Αφού δεν μπορεί να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ λόγω του συντάγματος της χώρας, έβαλε έναν εφικτότερο στόχο).

Βέβαια η εξωγενώς παρεχόμενη τεστοστερόνη, μικραίνει τους όρχεις στους άντρες (γιατί να κουράζονται πλέον;) και κάνει μπάσα την φωνή των γυναικών, χαρίζοντας τους παράλληλα γιγαντιαίες κλειτορίδες μήκους 6 εκαταστών χαλαρά, με αποτέλεσμα να μοιάζουν σαν μικρά τσουτσουνάκια.

Όμως το θέμα μας δεν είναι οι επίδοξοι πενηνταφεύγα «γαμιάδες» ή οι γυναίκες μπόντυ μπίλντερ.



Το θέμα μας είναι πώς επιδρά η εν λόγω ορμόνη στην συμπεριφορά ημών, των ανδρών με άλφα κεφαλαίο που το γράφουμε με μικρό μη μας πουν και καλαμοκαβαλημένους σαν τον Αντώνη Κανάκη ας πούμε.

Εμείς οι άντρες με την τεστοστερόνη μας, είμαστε όντα επιθετικά και κατακτητικά.

Θέλουμε να πολεμήσουμε. Να βαρέσουμε και να μας βαρέσουν.

Θέλουμε να σφάξουμε. (Εχθρό, ή μαμούθ, ή αγριογούρουνο, ή καρδερίνα, ότι βολεύει τέλος πάντων).

Θέλουμε να φάμε. Θέλουμε να φάμε σουβλάκια!

Θέλουμε να πιούμε. Θέλουμε να πιούμε μπύρες!

Θέλουμε να φουσκώσουμε τόσο, που να μην χωράμε μέσα από πόρτες! (Είτε πίνοντας ένα βυτίο μπουρδοχεσμοτουριναμπόλ για λουκ Σβαρτσενέγκερ, είτε πίνοντας επτά βυτία μπύρες και τρώγοντας έναν τόνο σουβλάκια, για λουκ σουμοτόρι, ότι βολεύει τέλος πάντων).

Θέλουμε να βαρέσουμε με το ρόπαλό μας στην κεφάλα αυτή την βυζαρού φαντασμένη που μας κάνει την δύσκολη και να την σύρουμε στην σπηλιά μας!

Τέτοια πράγματα.

Κοινό σημείο όλων, η σύγκρουση ο τσαμπουκάς, ο πόλεμος.

Όμως ο συνεχής ΜΠόλεμος πέρα από το ότι δεν είναι εφικτός, είναι και αντιπαραγωγικός, αφού τελικά θα οδηγούσε σε πρόωρη εξαφάνιση το πνευματικώς πεφωτισμένο είδος μας. (Τι στραβομουτσουνιάζετε; Έχουν οι γάτες πλεησέησιo; Όοοοοχχχχιιι!!!! ΟΕΔ).

Άρα χρειάζεται μια διέξοδος για την τεστοστερόνη σε περιόδους ειρήνης, διότι το γαμοεργαλεία του ανδρός παράγουν συνέχεια πράμα.

Χρειάζονται βαλβίδες εκτόνωσης.

Και για τα σεξουαλικά υπάρχουν 5,234 μέθοδες (είμαι φρουρός της γλώσσης σαν τον Μβουμβούκον εγώ) εξαγωγής του σπέρματος και του προστατικού υγρού. ΟΚ.

Με την επιθετικότητα τι γίνεται;

E, εκεί υπάρχουν τα παίγνια προσομοίωσης πολέμου που παίζονται πάνω σε χορτάρι (ή και πάγο για τους βόρειους), ώστε να προσομοιάζουν πεδίο μάχης.

Το ποδόσφαιρο, το ράγκμπυ, το αμέρικάνικο και το αυστραλιανό ποδόσφαιρο, το χόκεϊ επί πάγου και χόρτου είναι προσομοιώσεις πολέμου.

Ειδικά το αμερικάνικο ποδόσφαιρο με τα κράνη και την μανία μέτρησης των γιαρδών που προώθησε η ομάδα το πεπόνι σε διάστημα τεσσάρων “ντάουνς”, ώστε να συνεχίσει να έχει στην κατοχή της το πεπόνι, είναι καθαρά προσομοίωση πολέμου χαρακωμάτων του Α’ παγκοσμίου πολέμου.

Οι παίκτες παίζουν τον ρόλο των πολεμάρχων της φυλής και οι οπαδοί τον ρόλο των απλών φαντάρων. Έτσι όλοι φαντασιώνονται ότι πολεμούν, πέφτουν τα επίπεδα τεστοστερόνης και μετά είναι αρκετά ήμεροι ώστε:

Ή να τους περιλάβει το στεφάνι τους με τον πλάστη.

Ή να τους περιλάβει η όποια κυβέρνηση του κράτους τους και αυτούς και το στεφάνι τους και τα τέκνα τους και να τους αλλάξει τον αδόξαστο με γκλομπ, φόρους και σαβουροπροπαγάνδα από το χαζοκούτι.

Ή να περιλάβει μια υπερεθνική ελίτ κεφαλαιούχων την κυβέρνηση, τους άντρακλες, τα στεφάνια τους και τα τέκνα τους με έναν μέγα πλάστη μέχρι να τους κάνει μπλε μαρέν.

Όπερ το ηθικόν δίδαγμα:

Καλή η μπαλίτσα (τα footy games γενικότερα), ειδικά εάν έχεις ακόμα την φυσική κατάσταση να τα παίζεις ο ίδιος είτε σε κυριλέ 5x5 είτε στην παραλία είτε σε αλάνα, αλλά πόλεμος δεν είναι.

Πολλές φορές πρέπει να φυλάς τεστοστερόνη για τους πραγματικούς εχθρούς και όχι αυτούς που απλά φοράνε άλλο χρώμα κασκώλ.