Bουβουζέλα για την αφραγκία! (Tο οδοντιατρείο των φιλάθλων).

Η θρησκεία είναι το όπιο των λαών.
Ο λαός είναι το όπιο της θρησκείας.
Το όπιο είναι η θρησκεία του λαού.

Αυτές τις εκδοχές της γνωστής Μαρξιστικής ρήσης, τις θυμάμαι γραμμένες κάπου σε κάποιο σχεδιαστήριο του κτηρίου Γκίνη. Και οι τρεις βγάζουν νόημα, παρ’ όλο που η δεύτερη και η τρίτη μπήκαν στο μίξερ και το αποτέλεσμα ήταν ότι κάτσει. Κάτι σαν τα κατακρεουργημένα αρχαία ρητά στο ποστ για την ώρα της μίζας 2010.

Βέβαια αν στη θέση του οπίου βάλουμε την μπάλα (και μάλιστα την μπάλα… μπάλας) ήτοι «Η μπάλα είναι η θρησκεία του λαού» λαμβάνουμε μία ακόμα αληθή πρόταση.

Πόσω μάλλον στην τωρινή συγκυρία, όπου κάποιοι γνωστοί – άγνωστοι αναμένουν από τους οικονομικά ανίσχυρους και τους ηλικιωμένους, να πράξουν χαρακίριον, διότι η ύπαρξή τους χαλεί το δεκόρ δια τον καφέν λάτεν των κυρίαρχων του σύμπανδος, κατόχων πλείστων στρεμμάτων σπαρμένων με ραδίκια. (Μέχρι την στιγμή που οι άρχοντες του σύμπανδος αρχίσουν να τα μετρούν ανάποδα. Τστστς τι καλαμοκαβαλημένοι μα τον Ήφαιστον τον κούτσαβλον).

Μουντιάλ λοιπόν. Ο θρύλος λέει ότι τον ΙσπανιΖμόν αυτόν τον καθιέρωσε ο Ζαν Διακοζάν περιγράφοντας το παγκόσμιο κύπελλο του Μεξικού το 1970. Φαντάζομαι ότι αν το παγκόσμιον κύπελλον είχε γίνει στην Ινγκλατέρα το 1970 αντί το 1966, θα είχε καθιερωθεί ο όρος «Ουόρλδ Καπ» στην Νεοελλαδεζιακήν, κάτι που θα μας έφερνε ακόμη εγγύτερα εις τους Αγγλόπληκτους Κυπρίους αδελφούς μας.
(Όχι ότι η Αγγλοπληξία είναι κάτι απαραίτητα κακό. Το Κυπριακό κράτος είναι απείρως πιο καλά οργανωμένο από αυτό της Ελλάδας. Μάλιστα υπάρχουν και Ελληνόφωνοι κανονισμοί, που είναι εκδόσεις μόνο Κυπριακών και όχι Ελληνικών υπηρεσιών. Οι άνθρωποι απλά έκατσαν και μετέφρασαν τους Βρετανικούς).

Στην Ελλάδα κακά τα ψέματα, το κλωτσοσκούφι και όχι το μπάσκετ είναι το πιο δημοφιλές άθλημα, αλλά αυτό ακολουθώντας την νεοελληνική μιζέρια, ελάχιστες συμμετοχές σε διεθνείς διοργανώσεις έχει (Euro 1980, 2004 και 2008 καθώς και Παγκόσμιο Κύπελλο 1994 και 2010) και χρειάστηκε να έρθει ο Ότο ο Τεύτων για να βάλει μια κάποια τάξη και με τα υπάρχοντα φασόλια να φτιάξει την πιο γκουρμέ φασολάδα του κόσμου. Διότι αν έχεις φασόλια (Σαμαρεύς, Μπάρμπα – Αντώνης, Χαριστεύς κλπ.) και όχι αστακό (Μέσι, Ιμπραήμοβιτς, Ετό κλπ.) το πολύ μια γαμάτη φασολάδα να φτιάξεις, όχι αστακομακαρονάδα.

Ήτοι η Ελλάδα ακόμα και με αντίπαλο την Μάλτα, δεν τολμά να παραταχθεί π.χ. με 3-4-3 σίγουρη ότι θα ρίξει τουλάχιστον έξι τεμάχια. Ο Όθων σε μια κρίση αφέλειας στο πρώτο του παιχνίδι εναντίον της Φινλανδίας στο Ελσίνκι για τα προκριματικά του Π.Κ. του 2002, κατέβηκε επιθετικά και έχοντας και κάτι μπουμπούκια σαν τον κλασικό φραποέλληνα Γεωργάτο, έχασε 5-1.

Από τότε βέβαια, κατάλαβε ότι έχει φασόλια και όχι αστακό και έπραξε ανάλογα, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Τρεις προκρίσεις στις τέσσερις και ένα πρωτάθλημα Ευρώπης. Και να έχεις κάτι γελοίους να το παίζουν και ανικανοποίητοι ναούμε, λες και η Ελλάδα πήγαινε πολύ συχνά στα Ευρωπαϊκά και τα Παγκόσμια κύπελλα. Α μη χέσω με τους φραποκέφαλους πια.

Συνήθως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα χρησιμοποιούν θεάματα όπως το ποδόσφαιρο για να αποπροσανατολίσουν τα πεινασμένα στομάχια των υπηκόων τους. Πιθανώς μια καλή (λέμε τώρα) πορεία της εθνικής, να έκανε τον σοκαρισμένο κόσμο που είναι γκρογκύ από τις απανωτές γροθιές του ΔΝΤ, να σκάσει κάποιο αισιόδοξο χαμόγελο.
Όμως εκτίμησή μου είναι ότι ο φραπεδόβιος Έλληνας έχει φάει πολύ δυνατές σφαλιάρες τελευταία και μάλλον δεν θα καβαλήσει καλάμι, αν η Ελλάδα με κάποιο θαύμα φτάσει στους «8» ας πούμε. Θα έχει μάλλον την αντίδραση του Βούλγαρου που είπε μετά την 4η θέση της Βουλγαρίας το 1994 (τους πάτησε στον μικρό τελικό η Σουηδιάρα 4-0 χαχα). «Και λοιπόν τι έγινε που η Βουλγαρία ήρθε 4η; Εγώ και η οικογένειά μου πάλι δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα.»

Έτσι που λέτε. Οι βουβουζέλες δεν θα ξεγελάσουν τους τρομαγμένους από τις σκοτεινές προοπτικές Έλληνες. Το πολύ - πολύ, στις πορείες μετά το Παγκόσμιο κύπελλο, να βλέπουμε αγανακτισμένους συνταξιούχους με βουβουζέλες. Ο απίστευτα ενοχλητικός ήχος τους θα αναγκάσει τους ΔΝΤάδες να δώσουν συντάξεις 1500€ από τα 55 για να μην πάθουν παράκρουση.

Και κλείνοντας, για να δικαιολογήσω τον τίτλο «Οδοντιατρείο των Φιλάθλων», θέλω να αναφερθώ στον καλτ αθλητικό δημοσιογράφο – οδοντίατρο Γιώργο Γεωργίου.
Ως γνωστόν ματς χωρίς γκολ, είναι σκορδαλιά χωρίς σκόρδο όπως λένε και στα Στέητς (στην Αστόρια), αλλά ο εν λόγω έτσι και λήξει ματς με 3-3 και άνω μιλάει για… διακωμώδηση του αθλήματος γιατί… δεν υπάρχουν άμυνες.
Χεστήκαμε για τις άμυνες ρε φίλε! Άμα δεν κουνήσει η μπάλα το δίχτυ το ματς είναι λειψό. Α, ρε αν είχαν αναλάβει οι Αμερικάνοι το Soccer, που ξέρουν από μάρκετινγκ αθλητικού θεάματος, θα σου έλεγα εγώ… σκορ 6-6 με την σέσουλα!

Μιλάμε άμα περάσουν άλλα 10 χρόνια και γεράσει και παραξενέψει λίγο ακόμα, μέχρι που θα λέει ότι τα μόνα «αντρικά» ποδοσφαιρικά σκορ είναι το 1-0, το 0-0 και το 1-1!

Άιντε βουβουζέλες ανά χείρας! (Και παρακαλάτε να είναι ο Μέσι αδιάφορος στο τρίτο παιχνίδι και να μη μας χώσει 4).

SPELA FOTBOLL, SPARKA SPARKA BOLL!!! (ΠAIΞE ΠOΔOΣΦAIPO, KΛΩTΣA KΛΩTΣA MΠAΛA!!!)