Τα γκουγλίσματά σας καταχωρούνται γιατί… έτσι! (Written Declaration No 29)

Όταν οι Πατρίκιοι αισθάνονται ανασφάλεια μπροστά στα στίφη των πληβείων, επιθυμούν την ύπαρξη περισσότερων και σκληρότερων ελέγχων της ζωής της πλέμπας. Μίας πλέμπας που τον τελευταίο αιώνα στον δυτικό κόσμο έχει αξιωθεί να έχει κονσέρβες, κόρν φλέηκς, τουτού με αιρκοντίσιο, Μακ Δόναλδς, Αει ποδ και παδ και άλλα ανήκουστα ακόμα και για τους Τσάρους πασών των Ρωσιών, ή τον Τζένγκις Χαν αυτοπροσώπως.

Φυσικά η επιβολή οποιονδήποτε μέτρων περιορισμού της ελευθερίας κινήσεων, ή ελέγχου της προσωπικής ζωής, προκαλούν δυσφορία στο πόπολο με κίνδυνο κάποια στιγμή οι από πάνω να φάνε τις κλωτσιές της ζωής τους.

Έτσι επιστρατεύεται η μέθοδος της τρομοκράτησης των πληβείων με κάποιον φανταστικό ή ημι-φαντιστικό εχθρό, ας πούμε την «τρομοκρατία». Έτσι η πλέμπα χεσμένη απάνω της, δέχεται περιορισμό των ελευθεριών της για να προστατευτεί π.χ. από έναν νεφροπαθή (πιθανώς ήδη νεκρό) σε κάποια σπηλιά του Αφγανιστάν. Βέβαια αυτός που προστατεύεται τελικά, είναι οι Πατρίκιοι από του Πληβείους, ουδείς άλλος.

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και ένα πατσαβουρόχαρτο που κυκλοφορεί ανάμεσα στους Ευρωβουλευτές και ονομάζεται «Γραπτή Πρόταση 29» (PDF Αγγλικά) και το πήρα πρέφα από το ιστολόγιο του Σουηδού Henrik Alexandersson.

Στόχος;

Η καταχώρηση ΟΛΩΝ των γκουγκλαρισμάτων – αναζητήσεων στο παγκόσμιο αποχετευτικό διαδίκτυο των αμνοεριφίων της ΕΕ, μπας και πιάσουν… κανέναν παιδόφιλο.

Δε λέω, μπορεί κα να βρουν για ξεκάρφωμα και κανέναν «δυνάμει» παιδόφιλο (κανέναν φτωχομπινέ, μη φανταστείτε κανέναν φραγκάτο), ή κάποιον που να ψάχνει για «σεξ με κροκόδειλους». Ο στόχος όμως είναι άλλος:

Το φακέλωμα ει δυνατόν όσων την ψάχνουν με τρόπους που δεν αρέσουν στο τρέχον κατεστημένο. Απλά πράματα, που μπορεί ακόμα και μια μέση αγκινάρα να κατανοήσει. Δεν χρειάζεται IQ 185.

(Πάντως αν δω γκουγλάρισμα για γυμνές φωτό Καλομοίρας με ζαρντινιέρες αντί για ζαρτιέρες, τότε θα μπορώ να δηλώσω ότι τα έχω δει όλα).

Βλέπετε, η αυταρχική κοινωνία του εγγύς μέλλοντος δεν θα μοιάζει τόσο πολύ στο μπρουτάλ «1984» του Όργουελ, όσο στον πιο χαζοχαρουμενέ, χρυσοσκονάτο «Θαυμαστό Νέο Κόσμο» του Άλντους Χάξλεϋ. Και αυτό διότι μια χαζοχαρουμενέ, χρυσοσκονάτη δικτατορία, μπορεί και να περάσει στο ντούκου από την αποβλακωμένη πλέμπα.

Γενικά, οι Ευρωβουλευτές δεν είναι πολιτικοί πρώτης γραμμής στις χώρες τους και κυκλοφορούν και διάφοροι χαζοχαρουμενέ τύποι και τύπισσες που θα υπογράψουν οτιδήποτε ακούγεται κάπως καλό, με την ίδια ευκολία που γίνεται κανείς μέλος σε κάποιο γκρουπ του Facebook «που μοιάζει για καλό σκοπό» (Δεν κάνω τον ξύπνιο, έχω χάσει τον λογαριασμό των γκρουπ που έχω γίνει μέλος). Οπότε όπως καταλαβαίνετε η εν λόγω παπαριά έχει αρχίσει να μαζεύει κουκιά με ανησυχητικό ρυθμό. Ίδωμεν.

Αν θέλετε μπορείτε να ρίξετε μία ματιά στην Αγγλική βερσιόν της ανάλυσης του Πειρατή (ουάου!) Σουηδού Ευρωβουλευτή Christian Engström εδώ.

(Κάτω τα χέρια από τις ζαρντινεροζαρτιέρες της Καλομοίρας ρεεεε!!!! :-Ρ)