Αχ κακούργα κενωνία.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως οι παντός είδους αρθροπάθειες, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η ψωρίαση, ο ερυθηματοειδής λύκος και καμιά εκατοστή άλλα, ταλαιπωρούν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, από νεογνά μέχρι υπεραιωνόβιους.

Πραγματική θεραπεία γι αυτά τα χρόνια νοσήματα δεν υπάρχει. Το καλύτερο που έχει να παρουσιάσει το οπλοστάσιο της ιατρικής επιστήμης μέχρι στιγμής είναι τα αντι ΤΝF φάρμακα που απλά φρενάρουν την εξέλιξη των ασθενειών, παρεμποδίζοντας κατά κάποιο τρόπο τις επικοινωνίες του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς.

Άλλωστε οι ασθένειες αυτές οφείλονται στην επίθεση που κάνει το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού στα υγιή κύτταρα των αρθρώσεων π.χ., καταστρέφοντας τις στο πέρασμα του χρόνου. Το αίτιο όμως που προκαλεί αυτή την εμφύλια διαμάχη στο σώμα δεν έχει εντοπιστεί ακόμα.

Χθες λοιπόν έμαθα ότι μια Ελληνιίδα ερευνήτρια από την Θεσσαλονίκη, η Αναστασία Παπαδοπούλου, βραβεύτηκε ως η καλύτερη ερευνήτρια στον κόσμο για το 2011 λόγω της εργασίας της πάνω στην ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Όμως στην χώρα της φαιδράς επιδοτούμενης πορτοκαλέας που βλέπει τις παγοκολώνες Βραζιλιάνικης πορτοκαλάδας να έρχονται, η ερευνητική αυτή προσπάθεια υποβλήθηκε στο υπουργείο Παιδείας για να χρηματοδοτηθεί μέσω του προγράμματος «Θαλής» και τελικά δεν εγκρίθηκε.

Όου γέα. δις ιζ Σπάρτα.

Ναι, προς στιγμήν μπερδεύτηκα, δεν πρέπει να γίνουμε σαν την Σουηδία π.χ. που όχι μόνο έχει πολλούς δικούς της ερευνητές που τους βοηθά τα μέγιστα, αλλά τα πανεπιστήμια της προσελκύουν και ένα σωρό άλλους από όλες τις χώρες του κόσμου.

Εμάς μας αρκεί να βγαίνουν όποιοι Έλληνες ερευνητές και να διακρίνονται στο εξωτερικό και φυσικά την έρευνά τους να την καρπώνονται οι χώρες που τους φιλοξενούν. Αλλά, το μεγαλείο της «φυλής» θάλει, λάμπει και ακτινοβολεί οσάν σουπερνόβας. Έτσι δεν είναι ω Καραμήτρο;

Ω, εθνική υπερηφάνεια δια τους Ψωροκωσταινιώτες. Δεν είμαστε τόσο μπάζα, βγάζουμε και εμείς επιστημοναράδες. Διακρίνονται όξω, διότι εδώ μέσα μόνο γκαρσόνια και ραντιέρηδες βγάζουμε.

Βρε παιδιά, ας θεωρήσουμε μία ανθρώπινη ιδιότητα έστω τον δείκτη νοημοσύνης. Και μια τιμή του που απαντάται κατά μέσο όρο σε 1 ανά 10.000 ανθρώπους. (Εξυπνούλι ο δικός σου). Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα έχει πάνω - κάτω, μέσες - άκρες 1.100 τέτοιους. Η Γαλλία 6.500. Η Γερμανία 8.000. Οι ΗΠΑ 30.000. Η Ινδία 120.000. Η Κίνα 130.000.

Από κει και πέρα λόγω περιβαλλοντικών και κοινωνικών συνθηκών οι διάφορες χώρες κατορθώνουν να αξιοποιήσουν διαφορετικό ποσοστό από την πνευματική τους αφρόκρεμα. Και φυσικά κρατούν, ή εισάγουν, ή εξάγουν, εγκεφάλους σε διαφορετικό ποσοστό.

Στην Ελλάδα που ο νεποτισμός και η αναξιοκρατία είναι ο κανόνας π.χ. από τους 1.100 θα στείλουμε τους 1.000 μπαξίς στις ΗΠΑ και την Δυτική Ευρώπη, προς δόξα της κατάντιας της κοινωνίας μας.

Και μην ακούω βλακείες του στυλ “Μα και στην Γερμανία υπάρχει νεποτισμός και γίνονται πουστιές”.

Ναι υπάρχουν, το θέμα είναι πόσο. Είναι σαν να μου εξισώνεις έναν κουβά σκατά με τρία βυτία του "Αχόρταγου" γεμάτα σκατά.

Κανονικά για κάθε Έλληνα ερευνητή που επιτυγχάνει στο εξωτερικό, θα έπρεπε να θρηνούμε γιατί η Ελλάδα δεν μπόρεσε να τον κάνει να επιτύχει διεθνή αναγνώριση εργαζόμενος στην Ελλάδα.

Και αμάν πια με το κόμπλεξ μειονεξίας του Νεοέλληνα. Οι Ξένοι δεν είναι γίγαντες ύψους 2,50 που κλάνουν βροντές και ρεύονται αστραπές. Άνθρωποι είναι. Ότι κάνουν μπορούμε να το κάνουμε και εμείς αν σοβαρευτούμε. Όπως και ότι μαλακίες κάνουν μπορούμε να τις κάνουμε. Βέβαια συνήθως κάνουμε τις δεύτερες γιατί είναι εύκολες.

Δεν ξέρω ρε γαμώτο, είμαι παράξενος, φταίει που είμαι μισός Σουηδός και δεν κατανοώ το μεγαλείο της “φυλής” και σπάζομαι με την αέναη διαρροή εγκεφάλων, τι να πω. Ίσως θα έπρεπε να πανηγυρίζω και εγώ οπότε κάποιος Έλληνας διακρίνεται σε κάτι σε κάποια ξένη χώρα, προς όφελος της. (Ξένης χώρας). Ίσως πρέπει να τρώω πιο πολλή γαρδούμπα για να είμαι ευτυχέστερος.

Τώρα εκ των πραγμάτων η κυρία Παπαδοπούλου θα αναγκαστεί να πάει στο εξωτερικό για να εργαστεί σύμφωνα με τις τεράστιες δυνατότητές της. Φυσικά δεν είναι όλοι διεθνισταράδες σαν εμένα που έχουν σύνθημα το “όπου γης και Πατρίς” και προφανώς αυτή και άλλοι σαν αυτήν ζορίζονται με αυτή την επιλογή.

Όμως από το να σε φάει η δέσμια των νεοκοτζαμπάσηδων ραντιέρηδων Ελλάς, καλύτερα η μετοίκιση.